gırgır cafe'de halen pa$abahçe üretimi olan cam tabla ve misketlerden olu$an bir örneği bulunan, ara sıra çocukluk yıllarına dönmemizi sağlayan, çocukluk yıllarımızda da deliler gibi oynayıp bir bakıma arkada$ ortamında üstünlük sağladığımızı sandığımız, az buz zeka geli$tirmeye yarayan oyun.
çocukluğum boyunca kurnazlığı iyi bir halt zannettmemi sağlayan oyun. kurnaz ne be? normal ve başarılı olmaktan daha iyi mi? ya da kurnaz olmanın iki aşama üstü bilgin olmak mıdır? tuhaf yahu...
insanlarla ayan beyan taşak geçen zeka oyunu. 9 piyon bırakan adama beyinsiz demek de ne? hem o beyinsizse 13 piyon bırakana ne demeli? *
4 piyon bırakınca da başarılı oluyordunuz. bunun karşılığı olan resimdeki adam memur kılıklı bi herifti. devletin bu işte bir parmağı olduğundan şüpheleniyorum (bkz: bir gün herkes memur olacak)
adamlar adını bilerek solo test yapmış, biz de kaşınmış koro halinde oynamışız. salaklık bizde afedersin. elaleme o kadar taşak malzemesi vermeye ne gerek vardı??
sünnetimde kesilirken elime tutuşturdukları oyun. evet sünnet olurken solo test oynadım ama tuhaf olanı ağlamaya da devam ediyordum. sonucu ne çıktı hatırlamıyorum da oyalamıştı beni biraz. bir de minik cep vantilatörü gibi bir şey vermişlerdi de verene ana avrat küfür edip kafasına fırlatmıştım minicik halimle. öyle bir anımdır.
ilk baslarda en az piyon birakmak icin caba harcanan cocukluk oyunu. ergenlik döneminde ise en fazla piyon birakmak icin cabalardik. haylazdik vesselam.80'leri iliklerimize kadar soluduk. ne de güzel olmadimi he.
çok orospu çocuğu bi oyundu.insanın oyunluk reaksiyonu değişirdi amına koiim .2 tane kalan piyon bi dahaki oynayışta 9 tane falan kalırdı deli olurdum. bide 1 piyon kayboldumu kibrit çöpü koyardık hey gidi günler heyy.
