sırf sola ait olan bir fraksiyon sancısından ziyade türk siyasetindeki fraksiyonun bir eseridir.
yani sağ için de aynı şeyler söylenilebilir.
efenim sol halktan koptu söylemi böylesine komplike bir sorunu çözümlemeye yetmez. sol görüşün ideolojik duruşu ortada iken bu sol ne zaman halktan kopmuştur ya da halk ne zaman sola yapışıktı da koptu sorarlar adama. halkın tercihidir nihayetinde.
gerçi ülkemizde sol ve sağ tanımlaması yapmak mümkün görünmüyor artık. çünkü halk o kadar ayrışmıştır ki ortak payda adı verilebilecek bir bütün üzerinde mutabakat sağlamak penisle balık avlamaktan daha zor bir hal almıştır.
burada sorunun esas kaynağı, yönetimden uzak, yönetilmeyi daha çok tercih etme kolaycılığındaki, osmanlıdan bu yana kendisi hakkındaki seçimlerin bir başkasının yapmasına rıza gösteren, eğitimsiz öğrenimsiz, halk demeyi dilimin varmadığı ahalinin üstlenmiş olduğu rol yadsınamaz.
türkiye'de hali hazırda feodalizm mantığı henüz sona ermemiştir, özellikle doğuya doğru uzanıldıkça bunun etkilerinin ne kadar arttığına tanıklık eder durumdayız. kaldı ki sark garp ayrımı yapmadan türkiye'ye büyük resim olarak baktığımızda da son tahlilde başbakana padişah yakıştırmasında bulunan bir halk varken ülkede feodalizm yoktur demek akla mugayir görünmekte.
işte bu kadar manipulasyona açık bir potansiyel varken, türkiye'deki bu fikir ayrılığı hususu kaçınılmaz ve oldukça doğaldır. elbette birileri bu ideolojik nüansları kullanarak demokrasi zamazingosu sayesinde arkasına aldığı aymaz güruhu ideolojik olmaktan ziyade kişiselleştirilmiş çıkarlara alet edecektir. çünkü artık bu ülkede ideolojik kavram kargaşası içinden çıkılmaz bir hal almıştır.
bunu en güzel genel seçimlerde kullanılan çarşaf gibi oy pusulalarından anlıyoruz. oy vereceği partinin pusuladaki yerini ip ölçerek tayin eden bir halktan bahsediyoruz. bu tutumla sol fraksiyonunun doğurmuş olduğu sancının tahlilini yapmak mümkün müdür, müdür.
böylesine balığın baştan koktuğu siyasal kokuşmuşluğa ancak çare olabilecek kökten çözüm türkiye'deki toplumu temsil eden siyasal parti sayısını düşürmekten geçebilir. her kavramın bu kadar çok dejanere edildiği bir ülkede kullanılın siyasal seçim sistemi böyle olmamalıdır. seçimlere katalıbilecek siyasi parti sayısı azami 4 rakamını geçmemeli ki seçmen de seçeceği partinin ak koyun mu kara koyun mu olduğunu daha iyi tahlil edebilsin. ancak bu şekilde siyasi partiler kendilerine çeki düzen verebilirler.
