sosyal bir durumdur. eylemlerin tıkandığı ve sonuç vermediği noktada şiddetin patlamasını bir sosyal durum olarak alırsak bunu eleştirmek aynı zamanda bir çözüm önerisi sunmayı gerektirir.
Solculuğu yakıp yıkmak sanıp, herşeye diklenen, mazlumun yanında olacağım deyip, araştırmadan etmeden baş kaldıran şuursuzların ta kendisidir.
Solcu olmanın ne olduğunu kavrayamamış insandır aynı zamanda.
Che t-shirtleri giyip yıldızlı bere takıp solcuyum derler. lan o adam komünist senin savunduğun değerlerle ne alakası var diyesim gelir.
Ayrıca hem Atatürkçü hem Checi olanları da vardır bunların. Eğer ki her ikisini de devrimci olarak almıyorsa şuursuzlukta da çığır aşmış olur. ikisi farklı yönetim şekillerinin savunucusudur çünkü.
Ayrıca Sadece solcuda değildir efendim bunlar.
Kendine sağcıyım ben deyip kavgalara koşanları da biliyoruz nihayetinde.
Son olarak, sağcı ve solcu terimlerine bu kadar ucuza sahip olunabildiği bir toplumda, doğru insanların örnek alınması ve lider olarak başa getirilmesi neredeyse imkansız görünmektedir.
1) kapitalist medya ve militan sağ ajitatörlerin gazına gelmiş bilinçsiz vatandaştır.
2) düşünce, normal siyaset vs.ye gerek olmadığı ve terörsüz hedefe ulaşılmayacağı zannında olan düz terörist mantıkta solcu militan veya sempatizandır.
asiri derecede bilgili, gaza gelmeyen, durup dusunen ama saglam demokrat olan arkadaslarin soylemi.
vay be kimlerin arasina dusmusuz. her ani militanca yasayan ama kesinlikle siddete basvurmayan, ideolojik olarak saglam, engebeli olsa da yoldan sapmadan devrime gitmesini bilen arkadaslarin arasinda benim ucuz, 'gaza gelen, mala zarar veren' bir solcu olarak entry girmem bile yanlis aslinda.
yalniz sunu belirtmekte yine de yarar goruyorum, kapitalist bir sistemi degistirmek isteyenler
mutlaka ki sistemin kaymagini yiyenlerden ciddi baskilar, iskenceler goreceklerdir. 'polis', 'meclis','ordu' bu sistemin
kollayicilari ve koruyucularidirlar. boyle bir sistemi degistirmek iddiasinda olanlar bu kurumlar tarafindan saldiriya ugrayacak
'gerektiginde' de katledileceklerdir.
bu nedenle devrimci siddet bir secim degil bir 'gerekliliktir', kendini koruma metodlarindan yalnizca biridir. bunun secimini yapan
bizler degil devlettir.
devlet saldirmadigi surece kimse siddete basvurmaz (bkz: 1 mayis 2010). ancak tarihsel bir gercekliktir ki , kapitalis sistemi degistirmek
isteyenler her zaman devletlerin saldirisina maruz kalmislardir.
