kapitalist hayat sürerken sosyalizm edebiyatından vazgeçmemeleridir.
bir sağcıyı eleştirdiğinin milyonda biri kadar apoyu eleştirmemeleridir. mao, stalin, pol pot gibi milyonlarca kişiyi katleden sapık katillere laf söylemezken hümanizm, insan hakları, demokrasi, özgürlük kavramlarını ağızlarından düşürmemeleridir.
bir kişiyi öldürmüş sağcı bir katille (ağca, samast vs.) röportaj yapılmasını çok ayıplarken binlerin katilli pkk liderleriyle yapılan röportajı gayet normal karşılamalarıdır.
önüne gelene faşist, ırkçı diye çemkirmeleridir.
not : sağcı değilim, bunlar gerçekler.
(bkz: gerçeklere eksi işlemez)
kaliteli üniversitelerde okurken ya da güzel işlerde çalışabilecekken fakirler için mücadele etmeleri. oysa ki fakirlerin umurlarında değillerdir. neden inadına bu işlerle uğraştıklarına anlam vermek zordur.
