o gittikten sonra hergün,heran hissedilen şeydir. bu gidiş öyle basit bir terkediş değildir. sonsuzluğa gitmiştir bu sefer sevgili ve artık dönemeyecektir. hergün düşünürsün şimdi ne yapıyor, orda nasıl, mutlu mu diye. onun için iyi olmaya çalışırsın eğer gerçekten görebiliyorsa beni bu kadar üzgün olduğumu anlamasın ve aklı bende kalmasın diye. sahte gülümsemeler yerleştirirsin yüzüne ama için hep acır. toparlandın güçlüsün der etrafındakiler sana yalancı bir tebessümle cevap verirsin sadece onlara. rüyalarına girer ve o rüyalardan hiç uyanmak istemezsin çünkü artık sadece orda birlikte olabilmektesin onunla. ama uyanırsın nihayetinde ve yine sol yanında tarif edilemez bir acıyla birlikte. gözlerin hep sulu suludur artık. sorarlar noldu diye bir şey yok diye geçiştirirsin. dua edersin hep nolur iyi olsun diye, çok iyi, çok mutlu olsun diye.. derler ki hayat daha uzun yaşayacağın çok şeyler var ama senin için hayat bitmiştir bu acıyla yaşamaya yaşam mı denir ? ne aldığın nefesi hissedersin ne de yaşadığını. günler anlamsızca birbirini kovalar zamanını doldurursun bilirsin ki her geçen saniye de ona biraz daha yaklaşırsın. bunu düşününce mutlu olursun ölüme yaklaştığını bilmek buna sevineceğin daha önce hiç aklına gelmezdi bile ama şimdi en çok istediğin şeydir ölüm. sol yanın acır öyle bir acır ki hem de uyuşturmuştur artık seni başka hiçbir acıyı hissedemez hale gelmişsindir. duyarsızlaşmışsındır her şeye herkese karşı.. tek hissedebildiğin o sonsuz acıdır işte..
ne gitsen gidilir, ne de kalsan kalınır. vazgeçip gitmek acıtır, kalıp hissetmek çok daha fazla. acı sabittir, olduğu yerde durur. giden gitmiştir, sen yerinde kalmışsındır, acın kalmıştır. sol yanın acımaz sadece, acıdan inler kimi zaman.
bi gece yarısı... tedirgin bi uyanıklık halinde,kafanda gezinen onca şeyle,sağa sola dönüp ışığı, pencereyi açıp nefesiz ve karanlıkta kaldığını hissedersin. yolunda gitmeyen bişeyler vardır,o bişeylerin hangi yoldan gitmesi gerektiğini de bilemezsin ama gittiği yolun doğru olmadığından eminsindir.
başın ağrır,uyku ilaçları ve ağrı kesiciler daha da artırır... ev halkı uyuyorken tüm şehir sessiz ve derin bi uykudayken ayın ışığı kendi gölgeni bile göremeyecek kadar azken,güneş çok uzakta kalmış gibiyken...
acı çektiğini anlarsın biliyorsundur ama başladığı yer neresidir,sorular sorular sorular... gözünün önünden geçen yüzler,hafızana takılan cümleler... sanki biri cevapsız soruları sana bi hediye paketiyle sunmuş da gerisini vermemiş gibi,açma bu paketi demiş gibi... küllükten taşan izmaritler,ruhundan taşan keder...
gün doğmaya başlarken sol yanının acıdığını farkedersin... biri sana mucizevi bi cevap vermiş gibi,uzun zamandır aradığın bi şeyi bulmuş gibi,biri kulağına fısıldamış gibi "benden duymuş olma ama sol yanın acıyor" demiş gibi...
sol yanının acıdığını hissederken bi çok soruya cevap bulursun,kendini acıyla bi uykuda bulursun...
dilden dökülmeyen,gözden anlaşılmayan, gelip oturur sol yanına... kendi kendine kahrolursun...
