sol elimi kaldırıp karın hizama paralel getiriyor ve sonra da sağ elimi yumruk haline getirip, sol elin altından hızlı öne doğru ilerletiyorum ve diyorum ki,
benim.
bu grubun içinde olduğumu sanan yazarlar var * değilim efenim.
sol görüşlü yazarlara gelince aslında saygılıyım yani bazı solcular gerçekten çok iyi mantıklı güzel savunur görüşlerini ama uludağ sözlükte solculuğun bokunu çıkarmış insanlar var. adam gibi sağ sol satışması bile okuyamıyoruz lan *.
türkiyede sol sağdır, sağ ise sol bu sözü kimin söylediğini anımsamıyorum ama çok ama çok haklı buluyorum. Kimin ne olduğu ekonomideki bakış açısıyla belli olur. Solu temsil ettiğini düşünen partiler bile ne bok yediğinin farkında değil...
herhangi bir azınlığın herhangi bir üyesi öldüğü zaman uzun uzun yazılarla kliplerle göndermeli filmlerle artılarla eksilerle sözlüklerde boy gösterir bunların bir kısmı.
yazdıklarını okur okur hüzünlenirsin. kendinden nefret bile edebilirsin.
şehit haberleri gündemi meşgul ettiği zamansa bir suskunluk bir durgunluk gelir bunlara. "ama devlet de şöyle şöyle yaptı" "üzüntü verici olaylar tabii" "biz de istemeyiz kimse ölsün" "kendisine allah tan rahmet, yakınlarına..." gibi cümlelerden öte yorum yapmazlar.
bi yandaki ölüm sonrasında gözyaşları, tırnaklarıyla kanattıkları yanaklarının kanına karışırken öte yandaki ölüm karşısında "hımmmm... takdir i ilahi. olmasın savaş. biz böyle istemiyoruz" kelimeleri dudaklarından dökülür.
bu adamların "40 yapar"cı yumurta topuk beyaz çorap milliyetçilerinden bir farkı yok nezdimde. bir tek yeşil montları gözümü alır.
che bu adamları görseydi, en yakın ülkücü ocağına kaydolurdu.
