gözyaşlarını akıtmak için eve kadar dayanamamaktır.
zayıflıktır, acizliktir, yapılmamalıdır denilemez. ağlamak yahu bu. nerede istersem orada, niçin istersem o şey için ya da o kişi için ağlarım. tut tut nereye kadar. hep böyle öğretilmedi mi zaten bize de? yok efendim erkek adam ağlamaz. ulan pipin kesiliyor sık dişini erkek adam ağlamaz diyorlar. hele bir kesilsin de erkek olalım ondan sonra ağlamam mı desin zavallı çocuk? ister tutuğum takım yenirse, ister kazanırsa ağlarım. ister annem tatile gittiğinde, ister tatilden döndüğünde ağlarım. ister film izlerken, istersem şarkı dinlerken ağlarım. ister mezun olduğumda, ister sınıfta kaldığımda ağlarım. ağlarım işte, üstelik hesapsızca ağlarım. kimseye de bir şey söylemeden. saklamadan akıttığım yaşları. gökyüzü ağlıyorken izin istiyor mu bizden? ağlarım işte. ölüme de ağlarım, doğuma da. sevince de kedere de... öyle yok toz kaçtı, yok cam battı demeden üstelik. insanız biz insan, bilmem farkında mıyız bunun.
sevdiğinizi uğurladıktan sonra hüzünlü bir şekilde eve dönerken birden yağmur başlamasıyla, gökyüzüne bakmanız ve yağmur damlalarının direk olarak yanağınıza düşmesi ve onsuz geçecek anları düşünmeniz ile artık kaçınılması zor olan olay.
okul, iş yerinde ya da özel hayatınızda yaşanan kötü, berbat ya da direkt b*ktan bir hadise yüzünden olabilir. "annneeee.. nerdesin? ühüüüü" denilir içten içe. o an annenizden başka kimse içinizdeki kötü hissi, kırgınlığı, yaşanmış felaket boyutundaki bir şeyi tamir edemez çünkü.
sıkarsınız kendinizi, sıkılır sıkılır. zaten o an göz pınarları dolup taşmıştır, bir kırpma yetecektir, biriken damlaların aşağıya doğru hızlı ve yumuşakça süzülmesi için. onlar süzüldüğünde, siz de salıverirsiniz zaten kendinizi. burun da akıyordur mutlaka, bir mendil çıkarılır. dolmuşsunuzdur, bıkmışsınız hayattan, günlerdir çekilen bir eziyetten.. mendile gömersiniz suratınızı. iç çekile çekile ağlanır. etraftakiler umrunuzda değildir.
bir an önce eve gidip anne kucağına atmak istersiniz kendinizi. başka çareniz yoktur. "iyi ki varsın anne" denilir. sıkı sıkı sarılınır.
o an annenizden başka kimse ve hiçbirşey yoktur dünyanızda. isterse kıyamet kopsundur. herşey olsundur. anneniz size yetecektir, yeter ki o hep yanıbaşınızda dursundur.
yıkılıp kalmak korkusu ile yaslabilecek bir duvar aramaktır... size bakanlardan utanarak sizi bu hale getirenlere bok püsür laf sayarak, sokakta can çekişmektir...
