her türk gencinin başına gelen olay. yolda yürürsünüz 120 cm çocuklardan birisi diğerinin boynuna kolunu bağlamış düşürmeye çalışıyordur. ikisinin de ensesinden tutup ayırmak gerekir. sonra da fırça atmak tabi. olay yaşandıktan sonraki sevincin yerini alan şey ise hüzündür. artık büyüdüğünü anlamanın insan bünyesi üzerindeki etkisi neden bu kadar negatif anlamış değilim. halbuki küçükken büyümek isterdik hep, işten gelip kendimiz baba taklidi yapacaktık. ama zaman la anladım ki hep çocuk kalmak istiyor insan. hep o kavga eden çocuklarla beraber sokakta oynamak istiyor.
