bunlar bazen korkuturlar, bazen de sen bizim alanimiza girdin diye havlayip havlayip susarlar. en kotusu isirirlar. hatta bunun sozlukte olanlari da vardir. baslik baslik sizi takip eder ayar vermek icin, sizi yermek icin ellerinden geleni yaparlar. ama sozlukteki kopekler sokaktakilerden daha zararsizlardir. isirmayi bile beceremezler. yazik.
tek dertleri karınlarını doyurmak olan zavallı hayvanlardır. çoğu insandan daha az merhameti hak etmezler. doyurun, kendinizi daha iyi ve ferah hissedersiniz. tecrübeyle sabittir.
bazen kilometrelerce sizi bırakmayan köpeklerdir. bugün bir tanesine "geh oğlum" demez olaydım. hayvan o kadar insan arasında benim peşime takılıp elimdeki şemsiyeyi ıstırarak tutunup evime kadar eşlik etti. arada kuyruğunu sallayıp üstüme atladı çamurlu patileriyle. kapının önüne geldiğimde malum bakışı attı, yapacak bir şeyim yoktu ne yazık ki ve eve girdim. hayır sonra bu hayvan geri nasıl dönecek onu merak ediyorum. belli ki orada yaşıyordu ve şimdi oraya dönmek zorunda. ben mi gel dedim oğlum sana. neyse, bulursun herhalde yolunu umarım.
Oturduğum çevredeki sokak köpekleri, yaya kaldırımından karşıya geçiyor. Arabalara karşı yayalardan daha düzgün hareket ediyorlar. Genelde elinde poşeti ve poşetin içinde yiyecek olan kişileri takip ediyorlar. Yiyecek vermezse bir süre sonra takibi kesiyorlar.
Çok zekiler yani, şehir yaşamına ayak uydurmuşlar.
