Unicef raporlarına göre Türkiye'de halihazırda 42 bin çocuk, yüksek suç oranı ve sefalet varken gündem elbette Aleyna tilki nin ne yediği, ne içtiği, ne giydiği olacaktır. Çoğu 9 yaşından önce sokaklara düşen çocukların her birinin basit hayalleri var..
bisiklete binmek, kardeşlerine ilaç almak, annesinin üşüyen ellerini ısıtmak, okuyup büyük insan olmak gibi. Bu halde olmalarının en büyük sebebiyse aile kurumunun "ekonomik" gerekçelerle yozlaşmış, cahillikle köhnemiş, vicdanından soyunmuş ve imkansızlıklara boğulmuş olması. Tek günahları -tercih hakkına sahip olmadıkları- o anne ve babanın çocuğu olmakken, sırtlarında toplumsal izolasyonun yüküyle yaşamaya devam ediyorlar. Birçoğu yaşadıklarıyla hırpalanıp suç ve uyuşturucu batağına saplanıyor. Diğerleri hiç bilmediğimiz bir çöplükte soğukta can veriyor. Şu masumların yarasınada merhem olamıyoruz ya yazıklar olsun bize!.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/1386652/+
Sokakların, yalnızlığın, tacizin, tecavüzün, açlığın, sefaletin, arsızlığın, çocuklarıdır.
Bir ülkeyi ülke yapan her unsurun, toplumun her katmanının sorumlu olduğu, elleri, yüzleri, bahtları kurum bağlamış çocuklardır.
Bizim çocuklarımızdır!
Bunlar mı seçti bu sokakları Bir çoğu anne baba diyemeden... Bir cami avlusunda
Veya bir kapı önünde buldu kendini... Kimileri şiddetten itilip kakılmaktan, Kimileri aile içi geçimsizliğe dayanamadı... Bir coğu da sevgisizliğe... Onları hep beraber sokaklara sürdüler....ama onlar sokak çocuğu.... Kış demeden yaz demeden her zaman sokakta direndiler ölürcesine... Sokakta yattılar, sokaklarda yediler, sokaklarda güldüler eğlendiler... Sokak; evleri, acıları... korkuları... Onlar sokak çocukları... kar tanelerinden taçlar yaptılar, aç kaldılar açıkta yattılar, üşüdüler.... ıslak tenlerinde buzlar eridi... direndiler delicesine... kolay mı başetmek sokakla, gerginler, hırçınlar kavgacılar oldular, üzüldüler... Yaşamdan koptular, dalından koptular, onlar sokak çocukları.... kimisi tinerci oldu, kimisi hırsız, kimisi kapkaççı, sokakta vurdular, sokakta vuruldular.... onlar sokak çocukları... yine bir çoğu sessizce kıvrılıverdi duvar dibine... kısa süren bir hayat, isimsiz mezarlar oldular....
Sokak çocukları, şehrin sokaklarında yaşayan çocukları tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Sokaklardaki çocuklar genellikle şöyle tanımlanıyor: Sokakta çalışan çocuklar: Sokakta çalışıp eve gidiyorlar. Tahminen yüzde 22. Sokağın çocukları: Zamanının büyük kısmında sokaktalar. Ender olarak eve gidiyorlar. Yüzde 7. Sokak çocukları: Hep sokaktalar. Terk edilmiş çocuklar. Yüzde 3.7.
Çocuğun çalışmasından aile memnun, gelirine katkı oluyor, işveren memnun, ucuz işgücü sağlıyor. Ama çocuklara bakıldığında aynı şeyi söylemek mümkün olmuyor. Çalıştırmak çocuk istismarının en yaygın biçimi. Deri, tekstil, metal, plastik, ağaç işkollarında, oto tamirhanelerinde yanıcı, patlayıcı kimyasal maddelerle, bağımlılık yaratıcı, vücudun önemli organlarında hasar bırakıcı maddelerle, korunmasız çalışıyorlar. iş saatleri çoğunlukta 10 saatin üzerinde ücretleri çok düşük. Kayıtsız, sigortasız ve tabiî ki sendikasızlar. Bu yüzden işkazaları, meslek hastalıkları kadar angaryadan, fiziksel ve cinsel istismardan da korunmaktan uzaklar.
Sokakta çalışan çocuklar arasında kızlar azınlıkta. Onlar daha çok ücretsiz ev işçisi olarak çalıştırılıyorlar. Dışarıya ev işlerine gidiyorlar, çocuk bakıcılığı yapıyorlar. Sokakta çalışan kız çocukları genellikle erkek kardeşleriyle birlikte veya onun gözetiminde. ivedilikle ve sessizce fuhuş sektörüne çekiliyorlar.
Türkiye’de de şu anda ilgili olmayan insanlarca bilinmeyen, ama çok ciddi çabaları olan sivil toplum örgütleri var. Bunlardan bazıları şunlar:
Türkiye Sokak Çocukları Vakfı: Öncelikle sokak çocuklarıyla çalışmasına karşın sokaktaki çocuklarla da ilgileniyor. Sokak çocuklarıyla ilgili istanbul’da bir merkezleri var. Kamuoyu duyarlılığını artırmaya çalışıyorlar.
Türkiye Çocuklara Yeniden Özgürlük Vakfı, Dostlar Dayanışma Derneği: Birlikte çalışıyorlar. Tahliye olmuş çocukların okul, aile ve toplum ilişkilerinde rehberlik ediyorlar. Çocuklara hukuksal yardım sağlıyorlar. Okula giden ve ailesine dönmesi mümkün olmayan çocuklar için Ankara’da 2 tane gençlikevi var. istanbul’da çok amaçlı, mesleki eğitime yönelik merkezleri var.
Çocuk istismarı ve ihmalini Önleme Derneği: Ciddi bir yayın politikaları var. Sokaktaki çocuğa özel önem veriyorlar. Alanda bilimsel yöntemlerle bilgi elde etmek, üretmek ve yaymak, çocukla çalışanların bilgi ve deneyimlerini birbirlerine aktarmalarının ortamını sağlamak gibi amaçları var.
Fişek Enstitüsü: Dr. Gürhan Fişek tarafından kuruldu. Ankara Ostim’de çalışan çocukların öncelikle sağlıklarıyla ilgileniyor. Sosyal araştırmalar yapıyor. Toplumsal duyarlılığı artırmaya çalışıyor.
Türk-iş, Çalışan Çocuklar Bürosu: Çalışan çocuklarla ilgili mevzuat ve uygulamanın düzeltilmesi, çalışma koşullarının iyileştirilmesi, giderek çocuğun eğitime kaydırılması doğrultusunda çalışmalar yapıyor.
Halkevleri Vakfı: Yeni yaşamevi uygulaması var. Okul öncesi çocuk odaklı, demokrasinin aileden topluma geliştirilmesini amaçlayan bir örgütlenme modelleri var. ilk uygulama Ankara, Keçiören, Ovacık Mahallesi’nde. Bu yıl da Mamak’ta açma çalışmaları var. Çocuğu doğal ortamında koruma ve gelişmelerini sağlamada aileye destek olunuyor.
eğer az buçuk doğru düzgün konuşabilen bir insansanız morali bozulmuş, hata yapmış, yanlış anlaşılmış, hayata enerjisi vs bitmiş bir insana az buçuk bir şeyler anlatabilirsiniz. Konuşabilir sonra da onun olumlu şekilde etkilendiğini görünce bi nebze kendinizle gurur da duyabilirsiniz. Ama bu çocukların karşısında sadece öylece kalırsınız.Size bu cümleler niye şimdi diye bakarlar. Çünkü onlar bazen anlatmak istediklerinizi fazlaca anlayıp atlamış geçmiş bazen de hiç bir şekilde düşünmeden ve düşünmeye gerek duymadan geçmiştir. Bir hayat üzerine konuşmak bi hayatı anlayabilmekten, benzerini yaşayabilmekten geçer. O yüzden anlayamazsınız da en azından yardım edin..
