üçe ayrılır bunlar. birincisi, hakikaten de insanın içine işleyen melodiler çalan, müzikten anladığı her halinden belli olan kişilerdir. etrafında onlarca kişinin toplandığını görürsünüz.
ikinci tür, gitarı eline alıp bir zik çalamadığı halde çalıyormuş gibi yapan ergenlerdir. bunlar 'sevdan bir ateş' çalar, 'akdeniz akşamları' çalar filan. yani aslında amaç akşamüstü sahilde gitar çalan kopilin amacıyla aynıdır.
üçüncü tür en berbat tür olup, genel olarak müzikten zerre anlamadığı halde 'sağlam para var bu işte hacı' diyen çingene çocuklardan oluşur. o kadar kötü çalarlar ki, kendi bestesini çalıyor sanırsınız. bu türün örneklerini sıkça görmüşsünüzdür. benim vereceğim örnek eskişehir köprübaşı'nda flüt çalan gülenay kılıklı genç. gerçekten berbat.
muzik yapmak icin illede kapali bir mekana ihtiyac olmasinin gerekmedigini anlatan, gezici, notalarini ve nesesini/ huznunu etrafa sacan insandir. istiklal caddesi ' nde dolasirken sagdan soldan gelen tinilarini duyarsiniz, yada besiktas 'ta rihtimin oralarda...
bir de bu sekilde para kazanan insanlar vardir ki eski yesilcam filmlerinede konu olmus, roman havasi verilmis gezici calgici topluluklari. sarki soyleyende ya filiz akin olurdu ya da turkan soray... keske yine boyle firil firil donse etekleri, def in zilleri sikirdasa , darbukaci attirsa yine dumdumurrakkatakdumrakataktaka...
sokak kültürünün, o bizim gençlerin bir çoğunun peşinden gittikleri sandıkları alt kültürlerin asıl işçileridir.
punk'ın p sini bilmeyen, bunu sokakta oturup, şarap içip, ondan bundan bir milyon istemek sananların orijinalleridir. kanun, bağlama, kemençe, gitar, armonika sanatçılarının, mekan bağımsız olarak sanat icra edenleridir kendileri. denk gelindiğinde, çabalarına saygı göstermek amacıyla* para vermek suretiyle kendileriyle alakadar olduğunuz gösterilmelidir. belçika, hollanda, ingiltere* gibi ülkelere sokak çalgıcılarına özel mekanlar ayrılmış, sokak yaşamının parçaları haline dönüştürülmüşlerdir.
işin gücün ortasında kulağa gelen sıradan melodiler bile mühimdir. koşturmacanın tam ortasında onlar vardır. yaşamı farkettirler, bazen de umut olur, günü şenlendirirler. bozuk paradan fazlasını hakederler.
Piyasada 2 kuruşu olup eline mikrofonu alan ve album adı altında sacma sapan bısey yapan ısmınde muzısyen enstürman çalan sanatcı hatta assolist olarak adlandıran,ama muzikden tınıdan kulakdan bir haber olan insanların aksine.Genelde tek enstürmanla geçtigimiz noktadan bütün sazları kulagımza getirebilen,o akustik müzigin tadını adımlarmızla pekiştirebilen,genelde masum yüzlü,sırdan gibi gözüken ama içinde cevherler barından insan modeli.
tunalıhilmi caddesinde yaz boyu görebileceğiniz insanlar. çoğu gitar çalar. bunlardan bazıları üç beş akorla neredeyse tüm dünya melodilerini çalabilecek yeteneğe sahiptir.
ayni anda birkac muzik aletini calabilenler, muzik aleti olmadigi icin tencere tabak bardak yada kova vs kullananlar. yahut inanilmaz beatbox yapanlar.
