don' t feed the troll' dan kesinlikle daha hayırlı olan eylemdir. yazın kapınızın önüne bir tas su bırakın, hayvanlara onlarında canlı olduklarını hissettirin.
sevap olan bir eylemdir. herkes kapısının önüne çöpe attığı ekmekten, yemekten biraz koysa onlar da sevinir.
ama eve alınıp beslenen sokak kedisi bir başkadır. yıkanır paklanır çok tatlı bişey olur. ben aldım doğurdu minik minik yavruları var. acayip tatlılar. nankör de değiller şükür. arada ziyaret ediyorlar.
bir bilgi: erkek kediler bi yaştan sonra durmazlar evde.
Hayatinda kedi beslememis birinin kati suretle kacinmasi gereken eylemdir.
Aslinda soylemek istediklerim "sokak kedisini ev kedisi sanip evde beslemek" cinsinden bir basliga girilecek entry sanirim, ancak baslik kirliligi yaratmamak adina bu basliga da yazilabilir, dedim.
Gecen kış. Istanbul. Okullar tatil filan. O derece soguk. Evimize bir fare girdi. Cesitli yontemler denedik ama fareyi yakalayamadik. Disimizden tirnagimizdan arttirip aldigimiz peynirleri mi vermedik, yapiskanli ilaclar mi kullanmadik, neler neler. Ama sonuc alamadik.
Kapan da dusunduk ama ben biraz dalginimdir, gider ustune basarim filan diye, ev arkadasim boyle bir riski goze almadi.
Bir gun tv. Izliyoruz. Evin ortasindan fare gecti gitti. Birkac ciglik atinca komsular duydu geldi. Anlattik durumu.
Artik herkes ogrenmisti evde fare oldugunu. Bu fareden acil kurtulmamiz lazimdi. Yoksa adimiz cikacakti. Namimiz soz konusuydu. Zira komsular bizi gorunce, hatirimizi sormadan once, farenin durumunu soruyorlardi.
Baktik sokak kedi dolu. Hava da buz gibi. Eve alalim bari dedik bir kedi, belki tutar fareyi.
Komsular gormesin diye gecenin bi vakti, şöyle sismanca bir kedi kestirdik gozumuze ve yakaladik getirdik eve.
Yikadik filan biz bunu. Gazete koyduk kakasini yapsin diye. Karnini doyurduk yattik uyuduk.
Sabah gazetede ne cis ne kaka... neyse dedik. Birkac gun boyle gecti. Fareyi yedi mi, bu sorunun cevabinu hala bilmiyorum.
Neyse birkac gun sonra salonda bir koku. Havalandiriyoruz gitmiyor koku. Temizlik yapiyoruz, kediyi filan yikiyoruz, yok gitmiyor o les koku.
Kedi geldikten sonra basladi bu koku dedik ve hayvani dogal yasam alanina biraktik. Birkac "miyav" filan dedi yalandan ama yok yani bu kokuda yasanmazdi.
Koltuklari kaldirdik bu gidice. Tanrim! O da ne! Resmen tuvalet olarak kullanmis koltugun altini, arkasini.
Zorlukla temizledik. O sogukta saatlerce cam kapi acik havalandirdik evi. Fareyi unutmustum bu pislik karsisinda. Zaten hala duruyorsa o fare, apartman arasinda tuneller acmistir, bir aile filan kurmustur.
Kediye gelince, birkac kez sokakta gordum. Selam filan verdim. Yuzume bile bakmiyor. Ben de ona sinirliyim zaten. Mesafe koydum aramiza.
Demem o ki; evde sokak kedisi beslenecekse dikkatli olunmali. Tuvalet onemli.
yaklasık 1 aydır beslediğim yavşak kedi türüdür. apartman kapısını açık bulduğu her fırsatta bizim kapının önüne gelir. ben kapıyı açana kadar miyavlayıp durur, apartmana ve bizim başbelamız olmaya hak kazanmıştır.
evin kapısını açmanızla ışık hızıyla bir yerden fırlar gelir mına kodumun manyağı, hayır anlamıyorum tüm gün pusuya yatıp evi mi gözetliyor sapık gibi.
bazen severken sinirlendiriyorum o da karşılık olarak bacağımı ısırıyor ahah piçoz.
Aşırı huzur vericidir. Bir kaç besleme sonrası her gün işe gidiş ve işten dönüş saatlerinizi bilip sizi bekleyen, selamlaştığınız minik dostlarınız olmasını sağlar
