SOKAĞI BIRAK KÜMESTE Ki SAHiBiNE KIZDIĞINDA TUTAMAZSIN.
GEÇENLERDE YAZMIŞTIM, ÜSKÜDAR-NAKKAŞTEPE ALTINDA BiR ARKADAŞIM VARDI , BAHÇESiNDE BESLiYORDU BETON KÜMES+HAVUZ HATTA YEŞiLLiK YEMESi iÇiN,BiR GÜN GiTTiĞiMDE iKiMiZi DE KOVALADI ARKAMA BAKMADAN KAÇTIM, KÖPEK FALANN HAVAĞAZI.
ARKADAŞIMDA AYNEN ALLAH RAHMET EYLESiN BiR ANNESiNE DiKLENMEZDi..
HiNDi DE AYNI ,HiNDiNiN MANYAĞINA RASTLARSANIZ UYANDINIZ, YALOVA'DA 300 METRE2 BiR BAHÇEM VAR ,BiR ARA KOMŞU BAHÇEDE Ki HiNDi YÜZÜNDEN BAHÇEDE RAHAT YÜZÜ GÖRMEZDiM.
HELE CADDE SOKAK AMAN.
ben bu kaz saldırısına anlam veremiyorum amk! Çok küçük yaşta kovaladığı olmuştur ama daha sonra başıma gelmedi. Başıma gelse, ceza sahasına muz orta keser gibi, gelişine bir tekme vururum gibi geliyor.
Yani anatomik olarak insan kaz versusunda kazın şansı yok abi. Uçarak gelse max bi gaga darbesi alırsın, ikinciye boynundan yakalar tespih gibi çevirirsin. Kaz camiasını küçümsemek için demiyorum ama Müsabakayı kazın kazanabileceği hiçbir strateji aklıma gelmiyor şu an.
Mesela bu horoz için de böyle, ki, horozun psikopatı baya da tehlikelidir ama gözü kara bir çocuk en kral horozu muma çevirebiliyor. Amcamların böyle psikopat bir horozu vardı, bahçeye kimseyi sokmayan. O sıralar 4-5 yaşındaki kuzenimi görünce korkudan ibiği soluyordu, kaçacak yer arıyordu. Neden? Çünkü kuzenim anatomik olarak avantajlı, arıza çıkarınca evire çevire dövüyor horozu.
Bilmiyorum ama bana kazların artisliği rüzgar gibi geliyor. Korkanlardan dolayı fazla havaya girmişler. Gözü kara bi mahalle bebesi salın üstüne, bak bir daha yapabiliyor mu?
sokak köpekleri ve kedilerine olan takıntınız bitti şimdi de kazlara mı geçtiniz ? iyiymiş.
sokakta kaza kolay kolay rastlanmasa bile yine de zalimce bir istek cümlesidir. güldürmedi.
mesela yılanda da var bu overrated durum. Tamam tehlikeli hayvan ve seri hareket edebiliyor ama sonuçta teke tek gelmemek mümkün.
Mesela beni ormanda bir kere yılan kovaladı, yakalayamadı ve sonu çok acıklı oldu onun için.
Neden? Çünkü benden sonra ayhan’a kafa tutma gafletine düştü.
Ayhan, benim çocukluk arkadaşım, evleri ormanın dibi, hayatı ormanda geçmiş. Ağaç ev yapımı, yağmurda ateş yakma, toprak kazıp dal budakla yaşam alanı oluşturma, ağaca tırmanma, kuş avlama, her türlü hayatta kalma yetisi gelişmiş psikopatın. E haliyle hayvanlar alemine aşina.
Bunla sapanla kuş avlamaya gittiğimizde bulaştı bize yılan. Benle göz göze gelince benim zaten dalağım götümde attı, nasıl depar attığımı hatırlamıyorum. Ağaca nasıl tırmandığımı da hatırlamıyorum. Ama beni takip eden o hışırtıyı çok iyi hatırlıyorum. Ağacın altına çöreklenip “sen oradan inmeyecek misin amk” der gibi tıslamaları da iyi hatırlıyorum.
Ben ayhan diye bağırırken “bağır koçum bağır, kim duyacak” der gibi bakışlar da hala aklımda.
Ama işte kibir dostlar, insanda olduğu gibi hayvanda da başa bela…
Ayhan göründü uzaktan elinde bi zopa, hafif domalık yampir yampir yılana doğru geliyor. Tabi ben görüntüye pek anlam veremedim. Normal bir insan evladının uzaktan taş atarak yılanın kaçmasına vesile olması beklenir, yılana pusu atması değil.
Tabi yılan da yılların hayvanı, kendine doğru yaklaşan gövdeyi tespit edebiliyor, ısı sensörleri de boşuna değil. Kafayı çevirip ayhan’a doğru kıvrıla kıvrıla yardırması çok sürmedi. Ayhan’ın zopayı yılanın koşu yoluna indirmesi de çok sürmedi ki, zannederim yılan için hayatının şoku olmuştur. Kvırıla kıvrıla bacaktan sokacakken kafayı ezilmekten kıl payı kurtarmak çok beklediği bir senaryo olmasa gerek.
Üstüne ikinci denemesinde ayhan zopayı beline oturtunca işin rengi iyice değişti tabi. Yılanın ses telleri olsa çığlıkları ormandaki diğer canlılara, ormanın en tehlikeli hayvanının (ayhan) yakınlarda olduğu mesajını çok net iletebilirdi.
Üçüncü göz göze gelişten sonra yılan “neyse amk, ben yoluma gideyim” dese de, ayhan yılanı etraflayıp zopasını savurunca yılanın girişimi boşa çıktı. Zannederim yılan bu karşılaşmada avcı değil de av olduğunu o an idrak etti. O ormanda besin piramidinin en tepesindeki üçgende ayhan’ın adı yazılıydı ve yılanın okuma yazma bilmemesi ayhan içi geçerli bir mazeret değidi.
Yılanın her çalılara sıvışma girişimi ayhan tarafından önleniyor, bu süreçte yılan zaman zaman zopanın tadına bakıyordu. nihayetinde ayhan, yorduğu yılanın gövdesini zopayla bastırıp, kaydıra kaydıra ensesine kadar getirdi ve yılanı ensesinden yakalamayı başardı.
Ben de ağaçtan inmek için şartların yeterince olgunlaştığına kanaat getirdim. Ayhan yılanın ayrılan ağzını incelerken hasbel kader sokulursa ağaçta olmak istemiyordum. Ayhan’ı ölüme terk ederek bayır aşağı koşmak istiyordum.
Ayhan’ın yanına yaklaşıp ben de az uzaktan yılanın ağzını inceledim. O pozisyonda ayhanların eve kadar yürüdük. Ayhan yılanın dişlerini kavanoza basıp zehrini çıkartmak istiyordu. (Napacaksa amk) “şunu bi tut da kavanoz getireyim” dedi. Ayhan’a “sikseler tutmam” diyen bir bakış attım. Konuşmamıza gerek kalmadı. Neticede kavanozu ben getirdim, ayhan yılanın ağzını kavanoza bastı. Sonra penseyle dişlerini söktü. Sonra asfalta atıp, sürünüşünü izledi. Daha yeni anestezisiz operasyon geçirmiş ve en az iki saat sürünmemesi gereken yılan çalılara ulaşamadan yakalandı yine ensesinden, yine zopa marifetiyle. Ayhan bu ritüeli birkaç defa tekrarladı, yılan da yalandan çalıları denedi.
Sonra ayhan yılanı ormana bırakmaya karar verdi. Ben eşlik etmeyi kabul etmedim. Ayhan bana çok bozuldu. Çok da sikimdeydi ayhan!
