başlığın doğrusu; ''sokak atarilerde tuşa sert basınca karakterin sert vuracağını sanmak'' olarak düşünülmüştü aslında. malum karakter sınırlamasına takıldı.
bundan 14-15 sene evvel böyle playstation cafeler yoktu, internet cafeler yeni yeni türemeye başlamıştı, tam emin değilim belki onlarda yoktu. onların yerine sokak aralarında bulunan atari salonları vardı. gerçi luna parklar içinde de mevcuttu bu salonlardan ancak jetonları daha pahalı olduğundan sokak arasındaki salonlar tercihimizdi.
dönemin favori oyunları; final fight, snow bros, mustafa(bizim tabirimizle), karı soymaca(o dönemin jargonuyla), street fighter' dı. elbetteki özgür iradesiyle başka başka oyunlar oynayan insanlar da vardı ki hele o başka oyunları başarıyla oynayanların ayrı bir karizması vardı atari salonlarında, ama asıl karizma sahipleri tek jetonla oyun bitirebilenler olmuştur her zaman. **
gerek çok iyi bir oyuncu olmadığımı, nasıl olsa az sonra kaybedeceğimi bildiğim için o heyecanı pek duyamadığımdan; gerekse de genelde ilerlemeli oyunları tercih edip street fighter gibi karşılıklı dövüş oyunlarındna uzak durduğumdan tuşa sert basma olayını pek yapmadığımı anımsıyorum. bu arada yeri gelmişken neden street fighter oynamadığımı da açık yüreklilikle belirtmek istiyorum; (bkz: aduket çekememek)
şimdi sokak aterilerinin olmazsa olmaz olayı tuşa sert basmayı sadece bir street fighter ile lokalize edip, bu fenomen oyun üzerinden tanımlamaya çalışmak haksızlıktır bir bakıma ateri kültürüne. futbol oynarken sert şut çekmek için de kullanılan bir metoddur bu mesela ya da çektiğini sanmak için desem daha doğru olur.
tabii ki oyunun heyecanına kapıldığından, oyunda bir şeye sinirlendiğinden, nasıl olsa makina benim değil ki düşüncesinin verdiği rahatlıktan ya da sırf alışkanklıktan o tuşa sert basanlar da vardır elbette; ama o dönem oynayamadığım street fighter' ı oynayanları dikkatle izleyip farkında olmadan gözlemleyen biri olarak diyorum ki; o tuşa daha etkili tekme/yumruk atabilmek için basılıyordu o tuşa öylesine acımasızca.
