herhangi bir komşu evinin duvarı kale olarak belirlenmişse cam kırma ihtimalı çok yüksektir, tehlikelidir mahalle muhtarınca belirli bölgelerde yasaklanmıştır.
çocukluğumuz en güzel günleri en mutlu olduğumuz dakikalardır. eğer mahelemiz yokuşsa en sinir olunan kural 'aşağıdaki kale her zaman topu almaya gider' yokuş aşağıya öyle bir abanılırki gol olup olmaması önemli değildir önemli olan rakip takımın aşağıya nasıl küfür ederek koştuğunu izlemektir. ama düşünülmez ikinci devrede karşı takımın yapacağı acımasız koşturmalar.
mahallenin önde gelen isimleri bunun da formülünü bulmuştur. iki gözlüklü kalenin biraz uzağında durur kaçan topları fazla uzağa gitmeden almaları istenir ödülü de vardır,
-mehmet, hasan lan siz topları tutun getirin tamam mı? getirmezseniz kintelerim.
*tamam abi sen merak etme.
-eğer beğenirsem sizi bir dahaki maçta benim takımdasınız.
böyle sürer gider sokak arası maçları ne kadar kavgalar edilsede maçta küslükler olsa da bir sonraki maça kadar sürer çünkü hepimiz aynı mahallenin çocuklarıydık annler hepimiz annesi ve hepimiz kardeşdik.
yakar top, ortada şıcan gibi oyunlar için secılenn yerdir. dikkasizce attıgınız toplar alt katlardaki evlerin camlarına denk gelir ya da sevinç çıglıklarınız camların titremesine sebep olur. bu nedenle mahalleli sizden pek haz etmez.
çıkıp size bagıranları bir de ziline basıp kaçma oyunu ile rahatsız etmeye başlarsınız ki yaşlı amcanın artık dayanacak gücü kalmaz ve duvarda asılı tuttuğu tüfeğini kapıp peşinizden koşturmaya başlar. *
bu maçlar genellikle tek kale yapılır. topun taş üzerinden geçmesi durumunda en az 5 dakika tartışılmalıdır, aleyhine karar alınan takım "hamam parası olsun lan, alın" demezse olmaz. mahalle sakinleri (ki top oynayan çocuk görünce sukunetlerini bir yana bırakırlar) çemkirmeye başlayınca en mantıklısı boş bir arsa bulmaktır, etraf azıcık temizlenir ve maça kaldığı yerden devam edilir.
