sohbete balta vuran kişidir. eline organıymış gibi yapışan telefonundan kafasını çekmeyi bilse o telefon ekranına sığmayacak keyfi bulacaktır. ama muhtemelen ileride," ilişkimiz çok sıkıcı gidiyor" diye ayrılacak bir sevgili ile mesajlaşıyordur ya da gerçek hayatta elde edemeyeceği kadar sözde mükemmel dostlarının olduğu facebook, twitter gibi sanal safsatalara kendini kaptırmıştır.
eğer ortamda muhabbet var ise ve muhabbet var iken önem arz etmeyen bir durumda misalen geyik amaçlı telefon ile uğraşıyorsa denize girdiğinde sırasıyla köpek balığının bir bacağını ısırmasını, telefonu bırakmayan vatandaşa tecavüz etmesini, sonra kurtarılırsa sahil güvenlik görevlilerince tekrar tecavüze uğramasını, hastahaneye giderken ambulansın trafiğe takılmasını, hala ölmedi ise de camdan aşağıya atılmasını dilediğim insandır.
sohbet ortamından memnun değildir sarmamıştır yada konuşacak bir şey bulamadığı için 'bakın çok meşgulüm konuştuğum birileri var söyleyecek 2 kelimesi yok demeyin' imajı vermektedir.
3G şeysinin büyüsüne kapılıp, insanlara yakınlaştığını sandığı anlarda aslında daha çok uzaklaştığının farkına varmayan insandır. iphone icadının bundan sonraki modellerine aksesuar olarak boyunluk da koymaları gerekmektedir. zira tüm ortamlarda, kafanın masanın üzerindeki telefona doğru eğilip saatlerce kalması ortopedik bozukluklara yol açabilir.
anlattıklarınıza da kafasını telefondan kaldırmadan kısa cevaplar verir bu kişiler. teknolojinin her ne kadar amacı iletişimi güçlendirmek gibi gözükse de bireysel ilişkilerde tam tersi bir duruma neden olur.
sürekli görürürüz bir kaç arkadaş bir araya gelmiştir, hepsi de telefona gömülmüştür. ulan bu kadar kime mesaj atıyorsunuz napıyorsunuz anlamıyorum ki.
her türlü arkadaş ortamında, teknolojinin ilerlemesine paralel olarak herşeyini yapılabildiği yeni nesil bilgisayar gibi olan telefonu bir türlü elinden bırakamayan, ortamın saçma sapan bir hal almasına sebep olan, niye bırakmıyorsun deyince de ben sizi bu şekilde dinliyorum zaten diyen insandır. bir bakarsın ne yaptığına, lüzumsuz bir şeyle uğraşıyordur, ya facebook'tadır, ya bir oyun oynuyordur. hadi banka ile, işle ilgili bir şeyle uğraşsa neyse.artık eski sohbetlerin de, karşılıklı gerçek oyun oynanan ortamların da, biralı patatesli eğlenceli kalabalık anların da pek bir keyfi kalmamış, sanal dünya hepimizi esir haline almıştır.
bunu hem eleştiri olarak, hem de özeleştiri olarak tanımlıyorum, çünkü hemen hemen hepimiz aynı şeyi yapıyoruz.
