hiç bir tost makinesinin başaramayacağı bir şekilde, ekmeğe karanlıkta ışık saçabilecek bir kızarıklık sağlayan, nar gibi yapan, üzerine konacak tereyağına kıtır olmuş ekmek yüzeyinde kendini koyverdiren ve "gönder peyniri gelsin" dedirten yöntem.
Rahmetlik babaannemi getirir aklıma. En sevdiği torunu olarak. O resimdeki maşıngasında az patates közlememiştik. Kenarında hemen yanıbaşında ördek kanadından süpürgesiyle. Sabahları sıcacık tarhanasıyla. O kuranını okur ben oynardım odada.
Dünyanın en güzel kokularından biriydi. Sırtını sobaya veren yanakları al al olmuş çocuklardık. Ekmegi iyice kızartır, bıçağın tersiyle yanıkları alır margarin sürüp yerdik. Özlenen ama asla kavuşulamayacak anılardan biri de bu işte.
