kova doldurma, kül dökme, kozalak tutuşturma gibi eylemleri anılarında canlandırabilen çocuktur. sobanın üzerinde ekmek kızartmış, atletini sobada ısıtıp giymiş, karlı hava ıslanan çoraplarını sobanın önünde kurutmuş, annesini çileden çıkardığı zamanlarda soba demiri ile muhatap olmuş çocuktur.
herşeyi yaşamış ilerde sahip olacaklarının kadirini kıymetini bilme olasılığı yüksek bunun yanısıra kestane hadisesinden nasibini almış çocuktur.sobadan zehirlenmesi durumunda üzüleceğimiz çocuktur *
muhakkak fare ve sıçanla karşılaşmış, mahalledeki arkadaşları ile sırayla o gün kime odun ,kömür geldiyse, imece usulü taşımış, isten dolayı kararan duvarın, her bahar adi plastik boyayla boyanmasına tanık olmuş, dikkatli ise bir taraflarını yakmamış, soba üzerinde kızaran ekmeklerin üzerindeki siyah yerlerini bıçakla kazıyıp tereyağı ve tuzla yemiş, küllerin içine attığı patates elleri yanarak soymuş ve bir tutam ve ağız dolusu gülümsemeyle yemiş, cimri yerne yapılan soba fırınlarında yapılan lezzetli böreğin tadına varmış,bir şey olup da diğer odalardan birine gittiyse hızla sıcak odaya koşup derin bir oh çekmiş, hatta küçükken sobanın bulunduğu odada annesi tarafından yıkanmış, büyüdükçe kaloriferli, sonra kombili evle tanışmış,bu değişimin rahatlığını sevmekle bereber, samimiyetsizliğinden ürkmüş çocuktur.
soba borularının birleşme yerlerinden zift akmasını önlemek için küçük yoğurt kutularını telle borulara tutturmak suretiyle bu sorunu çözen aile fertlerinin mutluluğunu paylaşmış, böyle durumlarda yaratıcı fikirler üretmeyi o zamanlardan öğrenmiş çocuktur.
tüten soba nedeniyle, karda yağsa, bahçeye çıkılıp soba borularını temizleme seansına katılarak ufak çapta donma tehlikesi geçiren çocuktur. tamam çok zevkli yanları vardı ama çocukta olsanız kömür bitince, kömürlükte henüz keseri bile tam tutamazken, kömür kırmaya çalışmak, doldurduğunuz kömürü eve kadar taşımak, belli periyotlarla sobaya kim kömür atacak tartışmasını kardeşinizle yaptığınız tartışma sonucu sıranın sizde olduğunu hatırlamak, sobanın önünde biriken külü almak isterken, yere dökülen külü temizlemek, kar yağınca ayaklar kaymasın diye kapı önüne külleri dökmek, sönen sobayı yakmayı bir türlü becerememek, kar yağdığında deli gibi kartopu oynamanın neticesinde donan elleri sobanın borusunda ısıtmaya çalıştıkça ellerin feci şekilde sızlaması, en kötüsüde diğer odalar çok soğuk diye televizyonlu odada ders çalışmaya çalışmak, bir misafir gelmesinde dersimize çalışabilelim diye dua etmek, en sevdiğiniz kazağın, çabuk kurusun diye astığınız kapağında, yakın temastan yanması, belki şimdi tebessümle hatırlasakta, ozamanların gerçekten de zor yıllar olduğunu değiştirmiyor.
