Geceden kalma sobanın ılıklığıyla, battaniyeye sarınıp, sabah erken saatlerde çizgi film izleyen nesildir. Sonrasında kalkan annenin sobayı yakması mutluluktan gebertir ama kahvaltıdan önce söylenen "kalk iki ekmek al gel" bütün keyfin içine sıçar. Her güzel şeyin bi sonu var canım, bu işler böyle.
Aynı zamanda evdeki yeni yıkanmış çamaşırların da soba borusu üzerine takılan saçaklı teller ile kurutulduğunu gören nesildir.
O sobalar sadece odaları değil, insanın içini de ısıtırdı.*
hasta olduğumuzda babaannem vicks kremi sobanın üstünde kaynayan suyun içine koyardı. oda mis gibi mentol kokardı. ciğerlerim açılırdı. ve bir keresinde sobayı yakarken çakmağı içine düşürmüştüm. bir batlamayla herkes yerinden zıplamıştı. tam komedi. bir oda 50 dereceyken diğer oda -20 derece olurdu. tuvalete gitmek için yarım saat düşündüğümü bilirim. yine de güzeldi. mecburduk aynı odada oturmaya. kimse küs kalamazdı bü yüzden.
Afedersiniz ama sokayım böyle efsaneliğe! kömür taşıması bir dert, pisliği bir dert, diğer odaların ve banyonun buz gibi olması bir dert, lodosta evin içinin duman dolması bir dert. Neymiş efendim yok soba üzerinde kestane keyfi, yok mandalina kabuğu, yok gügümde kaynayan su. Anne baba çekiyordu ne de olsa zahmetini, çocukların çok da zikindeydi.
amına koyum ben o sobanın. yok kestanesi güzelmiş yok yanında leğende banyo yapılırmış yok pazar sabahları ekmek kızartılırmış yok ışığında az mı test çözülmüş... işte bunların hepsi seks oluyor fakirlik oluyor çaresizlik oluyor. Şimdi düşününce güzel gelen o dönemleri gelin yaşayalım deseler 2 gün dayanamazsınız amk. nostaljik kapitalizm.
not: herıldın yani bizde o nesilin dibini yaşayanlardanız. 1988'in bağcıları...
pazar sabahları diğer sabahlardan farklı olarak sıcak evde yorganın altında miskin miskin yatarken burna gelen mis gibi anne kahvaltısı kokusu ve bünyede yarattığı mutluluk hissidir.*
ilkokul dönemime denk gelir. Sabah kalkılır özellikle soba üzerinde demlenen çayla birlikte bir de portakallı oralet yanında tost da olan bir kahvaltı... Sobanın yanında yayıla yayıla otururdum. Televizyonda ise arka arkaya arı maya, heidi ve şeker kız candy. Ondan sonra da Dallas izlenirdi. Sonra da okula gidilirdi. Hey gidi günler hey.Ne güzeldi!
(bkz: 90 larda çocuk olmak)
