Bazen iyiden iyiye yandığında tren gibi diyerek benzetme yapardım. O kadar gürülderdi ki. iğrençlik belki ama üstüne tükürürdüm her seferinde fokurdayarak yok olması zevk verirdi. Şimdi bile gülümsetti. Özledim. Ama annem özlememiştir. Desem beni döver vallahi.
