Şu hayatta duyduğum en özlü sözlerden bir tanesi, bir hayat felsefesi.
Dün sabah okula giderken(cumartesi cumartesi okul mu olur? Demeyin, var.) esen fırtınamsı soğuk rüzgarların kurbanı oldum. Yatakta yarı uyanık şekilde uzanırken ‘abiler ablalar bir tas çorba allah rızası için.’ Diye serzenişte bulunuyorum.
Üşütmek kötü bir şey, sabahtan beridir “haberin yooook’ ölüyorumm’ diye içten içten bağırıyorum; dıştan bağıramıyorum çünkü.
Delikanlılığa zeval gelmesin diye örtmediğim montumun önü benden intikamını aldı.
Aktaracaklarım bu kadar birand, j sholomo k., iyi seyirler.
