3 ay her gün ağladım. Daha sonra uzunca bir süre aylarca ara ara ağladım. Bu zayıflık göstergesi değil. Hoş bünyem zayıf düşüp yataklarda düştük. Olan oldu insan canı kadar sevince birini fena dağıtıyor.
Özlediğin için, sevgine karşılık bulamadigin için, canin yandığı için falan ağlayanlar var ve bunu "onun için ağlamak" olarak görüyor. Aslında kendin için ağlıyorsun..
Onun için ağlamak demek, o neye ağlıyorsa ona ağlamak demek. Kendi için ağlayıp da senin için ağlıyorum diyenler olayı çok cozemeyenler.
Karşımda hüngür hüngür ağladı birisi ben gidiyorum diye,
O ağladıkça bana bir gülme geldi, bir taraftan teselli etmeye çalışırken bir taraftan bu neydi şimdi oldum
Varlığımda değerimi bilmeyenin yokluğuma ağlaması pek de gerçekçi gelmedi ne bileyim
'' ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar '' sözlerinden hareketle aileniz dışında en fazla 1-2 kişidir.
depresyon, öfke, hüznün ruhumun doğal bir parçası haline geldiği bu uzun ve anlamsız süreçte, başta kadınlar olmak üzere, kimse ne hissettiğim ve nasıl olduğumla ilgilenmiyor. sadece ailem merak ediyor beni.
