ölümü kime yakıştırır kimden beklersiniz ki!sevdiğinizin ölümü onun size ihanetidir.
taşlarda yüzümün yarısını gördüm bişey gibiydi bişey gibi kötü
gördüğü şey o denli kötüdür ki yeryüzünde hiçbir karşılığı yoktur gibisizdir
bunu mübağalaya yatırmadan öylesi yalın tanımsızlaştırır. cemal süreyadır ustadır ne de olsa!
cemal süreya bu şiiri babası ölmeden yazmıştır fakat yine de bu şiiri yazmasının bir nedeni vardır. cemal süreya mülkiye'de okurken lise yıllarından beri sevdiği bir kızla evlenmek ister fakat babası bu evliliğe karşı çıkar. cemal süreya babasından hiç destek almadan çok zor koşullarda sevdiği kızla evlenir ve uzun süre de sıkıntı çekerler. bunun üzerine cemal süreya babasına kırgınlığını bu şiirle dile getirir.
okuyanın, kelimenin tam anlamıyla yüreğini sızlatan, içinden bir şeyler koparan cemal süreya şiiridir.
baba figürü, insan hayatının en önemli karakterlerinden biridir. çoğu zaman, yaşamın öğrenildiği, örnek alınan kişidir. ve bu nedenledir ki; ölümü, yitirilmesi hangi yaşta olursa olsun yıkıcıdır..şairin tabiriyle "kör eder" insanı..
cemal süreya henüz babası ölmemişken bu şiiri yazmıştır, gerçek şairlik de budur diye düşündürtür insana. bir de "kars" isimli bir şiiri vardır ve o kadar gerçekçidir ki, şairin kars'ı hayatında hiç görmeden bu şiiri yazdığını duyduğunda dumur olursunuz.
sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum
siz hiç hamama gittiniz mi?
ben gittim lambanın biri söndü
gözümün biri söndü kör oldum
tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
söylelemesine maviydi kör oldum
taşlara gelince hamam taşlarına
taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
taşlarda yüzümün yarısını gördüm
bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
yüzümden ummazdım bunu kör oldum
siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
