Bir dostum, babam vefat ettiğinde işte şimdi sen baba oldun demişti.. 3 evladım vardı.. nasıl baba değildim.. anlamam çok uzun zaman almadı. Babaydım ancak aynı zamanda evlattım. Şimdi yek baba kalmıştım.
Allah mekanını cennet etsin.. baba bir çınardır.. yaşarken de değerini bilmeniz ümidiyle..
sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum
siz hiç hamama gittiniz mi?
ben gittim lambanın biri söndü
gözümün biri söndü kör oldum
tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
söylelemesine maviydi kör oldum
taşlara gelince hamam taşlarına
taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
taşlarda yüzümün yarısını gördüm
bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
yüzümden ummazdım bunu kör oldum
siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
6 yıl oldu. Buz gibi bir şubat günüydü ve benim babam oğlum yanıyorum soğuk bi yere çıkar beni diye diye buz gibi toprağın altına yatıp uyudu. Benim bir babam vardı... Öldü.
edit: düşündüm de öz babamı kaybettiğim anlamı çıkıyo sanırım. çok şükür sağ. baba dediğim dünyalar değerlisi bir zatı kaybettiğimi kastetmek istedim burda.
bizzat düz ve sanatsız söyleyişle bile insanın içine birkaç çivi çakabilme potansiyeline sahip ender satırlardandır.
bir kat daha fazla dokunanı için.
(bkz: sizin hiç babanız yandı mı)
(bkz: zeynep altıokun yazısı)
