Ben bırakamam arkadaş, birisi düşmanım bile olsa bana güvenmiş ve yola çıkmışsa bırakmam ama intikam alacak veya ders vereceksem bunu başka şekillerde yaparım.
insani önem taşıyan kavşağa kadar gider, duygunun, merhametin önem kazandığı yolda, arkama bakmadan dönerim.
Zaman, insana bunu öğretiyor ne yazık ki...
ağzına bile sıçarım. bi çocukla konuşuyodum bi aralar işte seni seviyorumlar seni hiç bırakmamlar havada uçuşuyor bende yiyorum tabii bunları. bi gün telefonda konuşuyoduk birden bi arkadaşı oo barışmışsınız büşrayla dedi, o an kıvırmaya çalıştı ama çok geçti tabii. 1-2 ay falan geçti üstünden baktım arıyor açtım işte hiç kinimi belli etmiyorum konuştuk biraz çok pişmanım falan zırvaladı bir şeyler. bende dedim seni çok özledim zaten . buluşalım dedi. çocuk kartalda oturuyo, ya ben o tarafa gelemem eminönüne gelebilir misin dedim. neyse geldi iste. bende evde yatıyorum. nerdesin canım dedi. ya canımın içi trafik var yoldayim 10 dakikaya ordayım dedim. işte 1 saat sonra da sövmeye başladı. eğer karaktersizlikse evet ben karaktersizim, en azından içim rahat.
