Şu tembellik ve uyuşukluk, önemli işleri son güne bırakmak, zaman yönetimini iyi yapamamak gibi birçok neden benden kaynaklı. Elbette aile ve kimi dış faktörler de etkilidir ama bizi genelde biz bitiriyoruz da suçu hep başkalarına atıyoruz. sırf kendimizi kurban rolüne bürüyerek içimizi rahatlatmak için, evet.
insan ilişkilerinde safım, itirafsa itiraf.
inanıyorum hemen, kanıyorum, kötü düşünmüyorum. Oysa bana anlatılan, aynanın diğer yüzünde olmayan kişiymiş diyorum hep işin sonunda.
Ama bitirdi, bittim… dahası yok.
nankorluk. hayatta iyiligin her zaman iyilik getirmeyecegi ve kazanmak icin iyi olmanin yeterli olmayisi.
gogsumde koca bir okuz varmiscasina canimi acitir ne zaman aklima gelse.
bir de unutmadan, herkesin kendim gibi olmadigini anlamak da zor bir esikti.
ama gecti.
