beni her sey aglatiyor. bir kere otobus beklerken yagmurda kopek islaniyor, usuyor diye gozlerim dolmustu. hamallık yapan insanlari görünce agliyorum cunku cok uzuluyorum. buyuk seylere gerek yok. birinin parmagina igne batsin, sanki kendi parmagima batmis gibi hissediyorum. ici buruk bir canli gorunce tum dunyaya sinirleniyorum birden. haksizliga ugrayan insanlara agliyorum.. yemek yerken bazen boğazıma bir yumru oturuyor. düşünüyorum, dünyanın öbür ucunda veya yakınımda, ülkemde -dili-dini-ırkı ne olursa olsun- aç kalanlar acaba su an ne yapiyorlardir, sonrasinda ne yapacaklar..
1. Sevdiğim insanların üzüldüğünü, ağladığını, acı çektiğini görmek,
2. Hayal kırıklığı yaşamak,
3. Haksızlığa uğramak,
4. Kabül etmek istemediğim gerçeklerin artık kabül edilme aşamasına geçmesi,
5. Ağlayan insan görmek,
6. Yakınımda ki insanların acımasızlığına ve merhametsizliğine maruz kalmak...
bir durum. ben şöyle düşünürüm. kalp yorgun olunca ter gözden akar. serde erkeklik olup ağlamasam da, yaşadıklarımın gözlerde her zaman hatırası kaldı, iyi ve kötü.
