Not: iki sene önceki sonbaharda oturduğum semtte evimin yolunun yokuşunu çıkarken "küçük çaplı bir hortum" gerçekleşti. Yokuşta başımı koruyabileceğim hiçbir yer yoktu ve birden apartmanların pencere camları patlayıp bulunduğum caddeye fırladı, arabaların alarmları öttü ve ayağımın ucuna minimetrik farkla kiremit düştü. Çığlık attığımı ve koca caddedeki tek parketmiş arabanın yanına çöktüğümü anımsıyorum. Sonra bir amca belirip beni çıktığım yolun aşağısında bir apartman girişinde bekletti. O amca ne ara gitti bilmesem de çok sevdiğim rüzgar sesinin anlami algılarımda böyle evrilmiş oldu.
