Anne profilinde bir kadının dışarda çaresiz duruşu. Bazen karton toplayani, bazen birinin verdiği yemeği kıyı köşe bir yerde yiyeni görüyorum o zaman yer yüzünden silinip gitmek istiyorum.
doğru şeklide anlatılırsa pek çok şekilde duygulanabilirim.
örnek olarak: kardeş payında tahsinin öldüğü bölüm olsun, Resulullah ve benim aramdaki farklar isimli şiir olsun. farklı yollarla dokunabilirsiniz.
Annemi ağlarken görmek. Neden bilmiyorum ama beni çok etkiliyor. Sevinçten ağlıyor olsa bile kırmızı yanaklarının daha da kızarması onu tatlı yapsın ama yine de o ağlamasın!
halı sahada iyi giyimli, güzel kramponlu maç yapan çocukları üstü başı kir pas içinde, bir şeyler satarak geçimini sağlamak zorunda olan bir çocuğun tel örgüler arkasından onları izlerken ki bakışları...
ne kadarda saçma bir soru hayatı akışına bırakmış ordan oraya savrulan insancıklar için. her yeni gün başka bir rezaleti vuruyorken yüzümüze ve her yeni gün etrafında okuduğun haberlerde konuştuğun insanların gözlerinde bakabildiğin anlayıp yorumlaya bildiğin herşey de bir kötülük varken, beni yağmuru ve gri yi seven herkes herşeye duygulanır arkadaş. hele birde bu kadar bokluk içinde dipsiz bir özlemin içindeysen benim gibi, duygular şelale olur akar gözlerinden.
pozitif yönde duygulanmaksa büyük ihtimal hayatımı değiştirecek kadar iyi bir haber almak veya tamamen samimi bir şefkat duygusudur. Veya anlamlı bir hediyedir.
Negatif olarak düşündüğümde ise sanırım geç kalınmış şeylerdir. Geç kalınmış farkındalıklar geç kalınmış aşklar yahut geç kalınmış bir hayattır.
