şu dünyada bir insanın kendi kendine yapabileceği en acımazsızca şeydir.
aylar önce başıma gelmişti, bu gün yine başıma geldi amk.
kızın biri bana doğru dönüp bir şeyler söylüyor, cevap veriyorum, tınmıyor, arkama bakıyorum, başkasıyla konuşuyor. "hay ağzıma sıçayım" diyorum. çok büyütülecek bir şey değil belki ama çok kafama takıyorum lan bunları. rezil hissediyorum kendimi.
eyy ahali, var mıdır bunları benim gibi kafaya takan biri?
delirecem lan, durmadan gözümde canlanıyor o an. bir de gerizekalı gibi konuşmaya devam ediyorum kızla. ama kızın siklediği mi var amk. bari insan "sana demedim" filan der, boşu boşuna konuşmaya devam ediyorum...
velhasıl bunun türleri mevcuttur. soru sorabilir, selam verebilir. siz selam verirsiniz, ama tak, size değil, başkasına selam vermiştir. o an içinizden "aha sıçtım" dersiniz. ne boktan bir duygu...
edit: inşallah yalnız değilimdir bu duyguyu kafaya takan bir kişi olarak...
üzerinden zaman geçmesine rağmen hatırlardığında bile, garip bir utanç kaplar. nasıl lapin gibi atladım lan falan dersiniz kendi kendinize.hayatta ki gıcık durumlardan sadece birisidir.
