Ergenliğimin doruklarında, sevgilimden ayrıldıktan sonra bu hisle dolaşırken kafamı kaldırdığımda duvarda adım ve soyadımla karşılaştım.
Bunu yazanın bonzai bağımlısı, insanların üzerine araba sürerek şaka yaptığını sanan manyak bir tanıdığımız olduğunu anlayınca, o " kimse benden hoşlanmıyor " hissine öyle bir sarıldım ki..
Kendisiyle her karşılaştığımda da daha bir sıkı sarılırım.*
Alıştığım durum. Yarın doğum günüm mesela bilen hatırlayan kişi sayısı bir elin parmağını geçmeyecek. Is yerinde doğum günümü kutlayacak hiçkimse yok oluyor öyle şeyler.
Kişinin mutluluğu başkalarına bağlamasına, buna ulaşamadıkça da mutsuz olmasına sebep olur. En iyisi mutluluğu şahıslara bağlamamak, ulaşılabilecek şeylerle mutlu olmayı bilmektir, en azından ruh sağlığı için gereklidir.
