Bir yaz akşamı öleyim ben;deniz kıyısında..çakırkeyif olayım bir de.
DALGA
Mesut sanmak için kendimi
Ne kağıt isterim,ne kalem
Parmaklarımda sigaram
Dalar giderim mavisinden içeri
Karşımda duran resmin..
Giderim deniz çeker
Deniz çeker,dünya tutar
içkiye benzer birşey mi var
Birşey mi var ki havada
Deli eder insanı,sarhoş eder?
Bilirim,yalan,hepsi yalan
Taka olduğum,tekne olduğum yalan
Suların kaburgalarımdaki serinliği
iskotada uğuldayan rüzgar
Haftalarca dinmeyen motor sesi
Yalan….
Ama gene de
Gene de güzel günler geçirebilirim
Geçirebilirim bu mavilikte
Suda yüzen karpuz kabuğundan farksız
Ağacın gökyüzüne vuran aksinden
Her sabah erikleri saran buğudan
Buğudan, sisten,ışıktan,kokudan…
Ne kağıt yeter ne kalem
Mesut sanmam için kendimi
Bunların hepsi…hepsi fasafiso
Ne takayım, ne tekneyim
Öyle bir yerde olmalıyım
Öyle bir yerde olmalıyım ki
Ne ışık,ne sis,ne buğu gibi
insan gibi….
Kocamla birlikte sicacik yatagimda ayni gece, uykuda olecegim. Evet evet istedigim bu. Ama aslinda, yolda yururken ayagim tasa takilacak ve beynimi kaldirim kenarina vurup kanamadan geberip bok yoluna gidecem.
15 yaşımdan beri intihara meyilli olduğumu ve bunun üzerine psikolojik destek aldığıma göre büyük olasılık 28imde bir haziran sabahı odama ilk ışıklar girerken tek kurşunla beynimi dağıtmış olacağım.
