geçen gün bir televizyon programında müjdat gezen beyefendiyi "ben siyaset mizahı yapan bir insanım" derken gördüm ve şaşırdım.
siyasi mizah taraf tutmaksızın yapılan bir mizahdır. yani yeri gelir a partisini eleştirirsin yeri gelir b partisini.
belirli bir parti veya kesimle dalga geçmek siyasi mizah değildir bana göre.
politik yön ayırt etmeksizin, genellikle siyasi gündemin etkisiyle kendine malzeme bulmuş ya da çoğu zaman eğlence amacı sağlamak yeterli olmuştur. tabiatıyla çok nadiren kendisini yapıcı görünümünde sunar; çoğu zaman muhalefet ya da protestonun bir parçası gibi kullanılmış ama daha çok sorunun ta kendisi olmuştur.
günümüzde sadece karikatür dergilerinin kapaklarında yapılan mizah türüdür. malzemesi hele ki bizim ülkemizde boldur lakin yapan ve yeltenen çok azdır. sinema, tiyatro gibi alanlarda yok denecek kadar az ve muhteviyatı çok yetersizdir. karikatür dergilerinde de yeterince işlenmemekle zira popüler olana yönelmekte mizah dergileri; kadın erkek ilişkisi, sosyal ve güncel medya-gündem gibi konular.
Pespaye bir alaycılığın mizah sanılması bu ülkeye has bir yanılgıdır. Oysa alaycılık yenilgide eşitlenme arayışıdır; "ben düştüm, o da düşsün" arzusunu çaktırmadan eyleme geçirme halidir.
türkiye'de pek fazla iyi örneği yoktur. kendince muhalif takılan mizahçıların hepsi konu ordu, bürokrasi olunca ya yalakalık yaparlar ya da en iyi ihtimalle susarlar. 28 şubat sürecinde asker dururken erbakan-kaddafi görüşmesiyle dalga geçerler. levent kırca, oya başar, bekir coşkun vs. bunun en kötü örneklerindendir.
düşünün bir siyasi mizahçı, bir muhalif "türkiye'ye demokrasi erken geldi" diyebiliyor, halkın ezilmesinden yana olabiliyor. * salt siyasi iktidara karşı olmakla, birkaç kelime oyunuyla, "jet siki"lerle, kapağa başörtüsü takmış deniz baykal koyarak (aman ne komik!) kendini muhalif mizahçı zannedebiliyor.
buna karşın bürokrasiyi karşısına alarak "islami mizah" yapan küçük gruplar vardır, fakat ana akım siyasi mizahın yanında oldukça marjinal, marjinal olduğu kadar da başarısız kalmaktadır.
