sanatçının siyasi görüşü olmalı mı? sorusu ayrıca bir tartışma konusu. ancak ortalama bi insanın dünyada varolan yoksulluk, açlık, savaşlar, haksızlık gibi olaylara sessiz kalmaması, ya da özellikle türkiye gibi bir coğrafyada yaşıyorsa ülkesinin sorunları hakkında bir çift laf edebilmesi gerekmektedir. bu adamlar aman belki bi kısımdan tepki alırım, aman hayranlarım biraz azalır, aman o yükün altından kalkamam gibi sebeplerden dolayı filistin'de cayır cayır yanan çocuklara bile bir cümle laf edin dediğiniz zaman reddederler. toplumun her kesiminde sevilmesinin sebebi budur bu sanatçı bozuntularının. bunlar kim derseniz ilk aklıma gelenler cem yılmaz, barış manço, tolga çevik, sezen aksu falan. trt'ye çıkmayı da garantilerler böylece. iktidarlara her zaman yakın olurlar. tek cümle siyasi laf çıkmaz ağızlarından. cem yılmaz geçtiğimiz seneki israıl olayları esnasında tek cümlelik 'çocuklar ölmesin' lafını söylemeyi reddetmişti mesela. sanatçı insanlara ilham olmalıdır, halkından yana olmalıdır. ceplerinizi zaten dolduracağınız kadar doldurdunuz. 30 yıl müzik yaptı barış manço, tek kelime ülkesiyle ilgili bir cümle duyamadık. sonra barış elçisi, japon bilmemnesi falan olursun tabii. bu sayede dünyayı gezdin barış. öte yandan savunursunuz ya da savunmazsınız, ki ben savunmam, ahmet kaya gibi sanatçılar sırf siyasi görüşleri yüzünden ölümü göze aldılar. vatanından uzak kaldıkları halde çıkıp da geri adım atmadılar, sözlerini geri almadılar. benim sanatçı tanımımda bunlar yatıyor. illa aşırı sağ, sol ya da radikal dinci olması gerekmiyor. minimal bir dünya görüşü bekliyoruz en azından kendilerinden. yoksa sanatçı değilsiniz, saray şaklabanısınız.
