herhangi küçük bir ilçeden bile belediye başkanlığına aday olan kişi ortalama 100.000 ila 200.000 tl arası masraf ediyor, kendi cebinden. hele seçilme ihtimali fazla ise bu 500.000 leri bulabiliyor. milletvekili adayları için de aynı durum mevzu bahis.
seçilebilmek için kaç ayrı çevreye vermiş oldukları sözleri, vaadleri saymıyorum bile.
şimdi aklıselim olarak düşünün bakalım, seçildiğinde o harcadığı parayı kat be kat çıkaracağını düşünmeyen insan oraya o parayı harcar mı?
benim dedem zamanında yaşadığı ilçede kaymakam vekilliği ve yazı işleri müdürlüğü yaptığı sırada kaymakamdan daha iyi olmasından ötürü anavatan partisinin onu istemesi üzerine önce partiye katılıp sonra da sanırım siyasetin iç yüzünü iyi gördüğü için "ben dürüst adamım siyaset yapamam" diyerek partiden ayrılmış. sanırım başlığı özetleyen bir durum olmuştur. dürüst adamların siyasetçi olmalarını beklemek*
gerçekleşmeyeceğini bildiğin bir bekleme olduğundan sandığa gittiğinde ya kötünün iyisidir denilerek oy vermene sebep olur ya da hepiniz aynısınız demene ve kimseye bir şey vermemene sebep olur. ama hep veren birileri olunca sizin de başınız ağrır.
son derece insani bir beklentidir.
fakat normalin anormalleştiği günümüzde ütopya gibi görünüyor.
yaşar kemal 'demirin tuncuna,insanın piçine kaldık' demişti.
