gül bile kuruyunca siyaha doğru yürür, gül kurusu dediğimiz rengin içinde siyah vardır, kan bile akıp gittikten sonra siyaha bürünür, ölüm siyahın elbisesiyle gezer, gözyaşı siyahın kapısını bekler.
her asalet aslen bir hüznü boğar içinde, gerçekler siyahın mat ve güçlü perdesiyle kapanma çalışır oysa siyah derin hüznü ile aslen bir derin ağıt söyler geceleri.
