bir şairin şeytan ve hileleri ile mücadelesini anlatan necip fazıl oyunu. bir adam yaratmak piyesinden sonra en sevilen oyundur. şeytan, rakibi için sırayla kadın, para ve iktidar silahlarını kullanır. dirayetli şair ise zorlu bir mücadelenin ardından galip çıkar. herkes salondan mutlu mesut ayrılır.
genelde cumartesi ve pazar günleri, heykel, nalbantoğlu ve setbaşı civarında karşılaşılabilecek adamdır. genelde dudakları ilginç bir tebessümle aydınlanır, yuvarlak gözlükleri, kahverengi bir piposu vardır. bazen pipoyu üst üste 2-3 kez yaktığı görülmüştür. dumandan yüzü görünmez olur.
işin ilginci, çoğu kişiye ismiyle hitap etse de, kimse onun ismini ve nereden geldiğini bilmemektedir.
büyük doğu mimarı üstad necip fazıl'ın oynanmasından ziyade okunması için kaleme aldığı bu eserini, "tek perdede bir hikaye" şeklinde takdim eder. eser ilk defa 1943 büyük doğu'larında tefrika edilmiştir.
Siyah Pelerinli Adam:
nefs, bir ordu ise, onun komutanı siyah pelerinli adam’dır. en belirgin vasfı, nefsi, bir bütün halinde, bütün şubeleriyle kendinde toplayışı, onun ruh ve fikir planlarındaki sözcülüğünü yapışı ve nefsin yekûnunu kendinde heykelleştiriyor oluşu…
gayesi, şair’in maddi plandaki mahrumiyetini ortaya çıkarmak, malikiyet ihtirasını ateşlemek, biraz sonra gireceği kılıklar karşısında şair’in müdafaa cephelerini kısırlaştırmak, maddi planda benliğinde açtığı mahrumiyet oyuğuna enaniyet ve hodbinlik mihraklarıyla, hakimiyet ihtirası ve haz şehvetiyle doldurmaktır.
gayesini, bir başka şekilde, şu şekilde hülasalandırmak da mümkündür: şair’in benliğindeki o insiyaki mahrumiyet ve muhtaçlık fidelerini ihtiras çeşmesinden sulamak, bu mahrumiyet ve muhtaçlık ihtiyaçlarını temin etmede nefse uymanın zaruret ve kaçınılmazlığını ispat etmek…
Kadın:
şeytanın, ruh muvazensini bozmaya çalıştığı erkek karşısında, konuşlandığı en tesirli silahlardan biri…
çünkü nefs, selim aklın kaybolduğu bir sahaya yayılabilir ancak; dolayısıyla iffet, iman, ar ve sır örtülerinden yoksun, cinsiyetinin fıtri ve insiyaki çıplaklığıyla güdümlü bir kadın, erkeğin önce hadise ve meseleler karşısındaki ihtiyat, karar ve seçim pazısını eritir, vakıalar ve meseleler üzerinde (doğru)ya bedahet hissiyle bağlı imanı sinsice kemirir; kanına bir zehir gibi yayıldığı erkeği iptidai bir haz uçurumuna sürükler.
