Hümanist yapım gereği asla yapmadığım. Yaklaşık iki yıldır benimle yaşıyor sivrisineğim. ismi rıfkı. Kış aylarında özenle ısıttığım havalandırmalı kavanozunda kalır.kendisine eş bakıyorum.
sen kimsin ki dunyaya gelisine tek katkin olmayan hayvani sirf ondan guclusun diye öldürüyorsun? sinek kovucu almak gibi bi cozumu de var oysa. katiller sizi!
zevkli iş. gece kulağınızda vızıldarken kendinize bir tane yapıştırın. ölüyorlar. sabah kalkınca da yüzünüzdeki kanı aynada kendinize pis bir gülüş atarak temizlersiniz.
hava sıcak ama ders çalışmak lazım. biraz serinlesin, biraz daha derken gece olmuş. ama hava hala sıcak. tüm pencereler açık. e çalışacaksın haliyle ışıklar da açık. uçan ne varsa geliyor. sivrisinek de kitabına konuyor. pat diye kapatıyorsun kitabını ardından açıyorsun bakıyorsun ki bir leke. lekenin yanına hemen bir not: "o küçüktü, uçardı. ama ben kitabı kapattım ve o öldü."
hele hele gecenin bir vakti uykunuzun en tatlı yerinde 'vıızzzzz' diye kulağınızda gezinen sineği, binbir zorlukla yatağınızdan kalkıp ışığı açarak o duvarda kan içmekten şişmiş haliyle görüp ona sert bir şekilde vurduktan sonra ,sineğin kıpkırmızı kanınızla birlikte duvara yapışmasını izlediğiniz,' al işte a... k... sineği' dediğiniz anlar paha biçilemez bir zevk verir size.
