gece odasından sinek öldürme teşebbüs seslerine şahit olduğum annemin sabah alnında gördüğüm kanlı siyah lekeleri sorduğumda aldığım cevap: sinek ölüğü. sen artık bir sinek ölüğüsün.
Bir yaz sabahında horlaya horlaya uyumaktayım. Ne güzel bir uykudur bu. Aman tanrım. Sonra bir ses gelir kulağıma;
-Vızzzz vızzz
-Ne?
-Vızzz vızzz
-Kaldırma beni ayağa.
-Vızzz
-Tamam lan.
Bu diyaloğun ardından ağır ağır yatağımdan kalktım. Yapacak birşey yok. Kendisi kaşındı. Aldım elime bir matematik soru bankasını. Arkama sakladım. Ardından gene geldi. Yaklaşmasını bekledim. Sabırla bekledim, bekledim ve bekledim. Tam yaklaştığı sırada, elimde kitapla hamlemi yaptım. Bu hamle sineği yere yapıştırmama yetti. Usulca yaklaştım sineğe doğru. Başladım konuşmaya;
-Eee ne oldu şimdi? Ne geçti eline?
-Vııvıız
-Koskoca ev. Gezin dur. Sesimi çıkardım mı şimdiye kadar gezinmene?
-Vıvızz
-E o zaman neden gezmeye devam etmedin? Gelme gelme dedim bak ne oldu şimdi?
-Vııvıııız
-Elimden birşey gelmez. Bu dünya çekilmez zaten. Git öte tarafta gezin. Üzgünüm...
-vııııı...
Son soluğunda da aynı sesi çıkarmıştı. Kurtulmuştum ondan. Ama halen çok üzgündüm...
