diğer böcek/sinekleri öldürünce de ortaya çıkan durum.
odamda perdenin hemen yanında tanımlayamadığım bir böcek duruyor. sabah uyandığımda fark ettim, yazıktır öldürmeyim dedim. akşam eve geldim, böcek aynı yerde takılıyor. kaçsana be kardeşim, bak yoksa öldürecem seni dedim. böcekte tık yok. saat oldu 2 buçuk, gece onunla aynı odada uyumak istemiyorum. sonunda zorla öldürtecek kendisini, ama yine de biraz daha sabredeyim.
an itibariyle yaşadığımdır. amına kodumun sineği uzanmış laptop da takılırken beni yemeye çalışıyodu. bir iki üç sesimi çıkartmadım. en son iyice deli etti bi geçirdim böyle sersemlendi. elimi kana bulama istemediğimden mouseun altıyla geçirdim son nefesini verdi. hayır pisi pisine gitti adam gibi konuşsaydı ben ona bir kaç damla kan verirdim. ama böyle gelcekse ölür gider. hayır o değil yatağım kirlendi.
8- 9 yaşımda girdiğim bunalımdır ve katil oldum diye dakikalrca ağlayıp her sinek gördüğümde hatırlamama sebep olan, asla bir böcek sinek öldürememe* yol açmış travmadır.
kolay kolay kurtulunamayan bunalımdır.
edit: yine kötü oldum lan, sineğin kıvranışı gözlerimin önünde.
külliyen dinen caiz olmayan hatta bunalıma giren kişinin gavurluk yolunda önemli adımlar atmasına yol açar. hayvanata cenaze namazı kılmak gibi ecnebi icadı olanlar gafillerin uydurduğu şeylerdir. (bkz: anıtı dikilen sinek)
Aslında o bir anne. Sadece dişiler ısırıyodu lan. Bühühüüh. Diyerek küçükkene ağlamışlığım vardır.
Bana bakmayın ama kazık kadarken toy sıtori 3 te de ağladım ben.
