Sadece tanıdığım Sivaslılardan edindiğim izlenim; kapalı yaşarlar. Hemşehrisi olmayanı aralarına almazlar. Alsalar bile ona mutlaka öteki muamelesi yaparlar. Çocuklarının sivaslı çocuklarla arkadaşlık yapmasını isterler. Tarafı oldukları düğünde mutlaka grup halinde, diğerlerinden ayrı otururlar. Hatta o düğünde halayı bile ayrı çekerler.
Şöyle bir anımı anlatayım.
Bir adamla ayaküstü konuşuyoruz. Neyse işte memleket nere dedi. istanbulluyum dedim. Aslen neresi sorusu geldi tabi arkasından. Ya ben istanbul'dan başka yer görmemişim dedim. Olsun kütük nere kütük dedi. Nüfus memuru mübarek Tamam kaçış yok. Ben de dedim "kimlikte sivas yazıyor ama" lan nereden dedim allah belamı versin adam da sivaslıymış. Bir başladı bacım hemşerimsin, yok neresinden, sivas şöyle olur böyle olur. Diyorum ki "ya ben kafkasya göçmeniyim zaten. Annem, babam hiç gitmemiş sivasa. Hiç akrabamız yok. Köyüm bile yok." Anlatamadım. Bir de diyor neresinden lan ne bileyim hatırlamadım kimlikte yazanı. Yok saklama söyle diyor. En sonunda "abi gözünü seveyim vallaha sivasla alakam yok" diyerek ağlamaya başlayacaktım neredeyse.
Ana fikir: hemşerilik bağları gereğinden fazla güçlüdür.
Osmanlı zamanında sivas eyaletinde yaşayanlara verilen ad.
O zamanlar anadolu'da komşu 5 büyük eyalet var.
hüdavendigar, istanbul, ankara, kastamonu, sivas eyaletleri.
işte o eyaletlerden sivasta yaşayanlara sivaslı denirdi. Sonra türkiye cumhuriyeti'nde sivasın küçük bir parçasu sivas ili olarak devam etti.
kastamonu eyaleti vardı. Ticaret yaparak zengin olmuşlardı. ismet paşa'nın emri ile Kabotaj kanunu ile deniz ticareti yasaklanınca kastamonu da fakirleşti. Zaten kastamonu eyaleti türkiye cumhuriyeti ile bir sürü parçaya bölünmüştü.
hüdavendigar eyaleti de bölündü. bursa en büyük şehri oldu.
