sıradan faşizm, gündelik yaşamın kıvrımlarına nüfuz etmiş faşizm veçhelerine türkiye'de kavramsal olarak verilen isimdir. "gelişmiş" batı toplumlarında neofaşizm olarak isimlendirilen faşizme benzer bir kavramlaştırmadır, ama üzerine oturduğu söylemler kültürel farklılıklar taşır.
meselâ fransa'da le pen önderliğindeki national front hareketi neofaşizmin artık klasikleşmiş bir örneğini teşkil eder. eski faşist söylemin aksine neofaşizm farklı toplum ve kültürlerden insanların farklı oldukları için bir araya gelmemesi gerektiğini savunur. meselâ "türkiye müslüman bir ülke, ab'ye uyum sağlayamaz. bizim de hazmetmemiz mümkün değil" gibi görünüşte faşizan olmayan ama özünde insanların farklılıklarını onların arasında bariyer oluşturacak şekilde özsel farklılıklarmış şeklinde ifade eden faşizan, yer yer ırkçı bir yan taşır.
sıradan faşizm ise günlük yaşamda ve basında karşılaştığımızda pek sorgulamadığımız ama aslında faşizan yanlar taşıyan betimlemeler üzerinde şekillenir genel olarak. kürtlerin suça meyyal olması, mafya üyelerinin ve şehirdeki suç unsurlarının kürtlerden oluşması gibi sölemler bunun örnekleri olarak verilebilir.*
penguen dergisinin bu haftaki sayısının kapağı ise tayyip erdoğan'ı "gelişmemiş" bir yerli olarak tasvir ederek onun "çevrecinin daniskasıyım" söylemine gönderme yaparak sıradan ırkçılık sergilemiştir. "mizahçıların" bunun farkında olmaması ise tuhaf.*
son dönemde türk milletine yücelik içeren bir kavrammış gibi zerk edilen faşizm olgusunun iyiden iyiye içeri sokulması ve kimse çakmasın diye maskelenmesidir. faşizme milliyetçilik görüntüsü verilir, kimse uyandırılmadan kürdü, türkü, ermenisi birbirini keser. aslında herkes yediği tasa sıçmaktadır ama kimse farkına varamaz. en kötüsü faşist olduğunun farkına varmamak ya da milliyetçiliği faşizmle karıştırmaktır.
