sevdiğim birine sinirlenirsem, ağlarım.
sevmediğim birine sinirlenirsem, üzerine atlar ağzını burnunu kanatırım.
herhangi birine sinirlenirsem, küfür ederim.
bir olaya sinirlenirsem, duvara yumruk atar veya kafamı su dolu kovaya sokarım *
Sinirlenince ağlarim ve sinirden bi ateş basar daha da sinirlenirim. kimsenin kalbini kirmamak icinde odama gider kapiyida hizlica carparim. oda da kendi kendimi yerim hırçin ve deli bi kzim uzak durun hahhaaaha..
elimde olan şey yırtılıyorsa yırtmak, yırtılmıyorsa fırlatmak, kırmak dökmek. fakat son zamanlarda mum yakıp karanlıkta oturup ağlıyorum, daha sakinleştirici oluyor.
lafı çakan kim olursa olsun ağzının payını vermek. kimseye aldırış etmeden kırılıp kırılmayacağına bakmadan. (bu huyumu bende sevmiyorum) söylenmek. volta atmak. mekanı değiştirmek zira o esnada orda kalırsam kesin vukuat çıkar.
Garip gelebilir ama ben çok sinirlenince çevreme zarar vermek istemediğimden dolayı kendi parmaklarımı ısırıyorum. Hırsımı alana kadar. Hatta bazen kanatana kadar.
Tavsiye olarak, siz bunu yapmayın. Verin çevrenizdekilere zarar. Amaan sizden değerli mi.
(bkz: dediğimi yap yaptığımı yapma)
Genelde oyun oynar ya da yazı yazarım. Yazı yazarken neye neden sinirlendiğini daha iyi anlayıp mantıksal bir zemine oturtup kendini tanıyor insan, güzel bir olay. Oyun oynamaksa zaten kendi kendini açıklar.
Öncelikle derin bir nefes almak. Sakinleşme belirtileri görünmüyorsa en yakımdaki cisim neyse onu elime alıp acaba kırılırsa üzülür müyüm diye düşünürken fırlatmak. (Oo kapı kırmışlığım bile var)
Sakinleşme belirtileri görünmüyorsa bulunduğum yere oturup gözüme bir cisim kestirmek ve onu izlemek.
Sakinleşene kadar izliyorum çok iyi geliyor. Perde olur, halı olur, gözüme hoş gelen her şey olur.
