şahsen ben hiçbir şey yapmıyorum. elim ayağım titriyor ama nesnelerden çıkarmıyorum acısını. sessizlik arıyorum o an, ellerimi sıkıyorum başımı eğip zamana bırakıyorum. siz öyle yapmayın 18'imde saçlarım beyazladı...
insanın kendisine bir nebze teselli veren şeylerdir.
ben hep seyrederim aralarında yalnız olduğum insanların beni sinirlendiren şeyleri kahkahalarla eşlik ederek yapmasını. acizligini, çaresizliğini boşa giden vaktimi ve benim neden burda olduğumu merak ederim ve seyrederim.
aklın başından gitmesi ile yapılan bir dolu saçma eylemdir.
en son çok çok sinirlendigimde babama kaşık atmış, masamın üstünü bir hamlede yere sermiş, saatlerce dünyadan nefret ederek aglamistim. (bkz: ergen miyim neyim)
öfkeyle kalkan zararla oturur sözü ne kadar doğru onu anladim. masamın üzerindeki kulaklık bozuldu. yere acatınca kulağa giren yeri açılmış teller kopmuş.
o an cidden insan kendini kaybediyor.
icimden kaynayip gelen bir volkan, aniden gidip sebep olana çatma isteği. Yapamazsam sessizce gecmesini beklemek. Cogu zaman geciyor da, gecmezse sıkıntı buyuk. Dur bakalim.
eger ortam kalabaliksa, yalniz kalmayi beklemek ve siniri yok saymak.
aksi durumda sakin kalip once sakince bi kac soru sormak, aldigi cevaba gore bagirip cagirnak. tabi umit varsa.
