azaldığını düşündüğüm insan eylemi. çünkü, seviyesizlik o kadar arttı ki; sinirlenince ağlamak yerine, çıngar çıkartan, küfür eden, saldırgan insanlarla doldu etraf. bu sinirlenince ağlamak mevzusu insanın elinde olan bir şey değil elbette ama, sinirlenince ağlayan insanların, diğer insanların ; sinirlenince ağlıyor diye, zayıflık olarak görmelerini engellemek için, sinirlenince ağlamak isterken onu bile tutacak hale geldiler. insanın patlama noktasının nasıl şekilleneceğine bile karışıyoruz.
Sinirlenince gülen insanın yanında, nur nimettir.
Sesi titrer önce, sonra çenesi, gözleri doluverir, birden yelkenleri suya indirirsiniz, üzerine çok mu gittim diye sorgulamaya başlarsınız.
Tahammül seviyesi bir anda doluveren, kelimeleri boğazına düğümlenen kişidir.
istemsizce salar ve ağlar.
Bu konunun duygusal olmakla ilgisi yoktur, tahammül eşiği ile ilgili olan insanı bir özelliktir.
Duygusallık konusunda madalyalı bir insan olsam da, sinirlenince ağlayamam, hatta o an duygularım sessiz ama kararlı pantere evrilir, çözüme odaklanırım, mücadele ederim.
Haaa ağlamaz mıyım?
Sonra ağlarım, sakinleşince, üstünden zaman geçince...
Salya sümük ağlar sonra kalkıp kendime çay koyarım.
Zira Hayat bunu emreder.
Tam anlamıyla ne zaman böyle bir kişiliğe büründüm bilmiyorum ama bu özelliğimden ölümüne nefret ettiğimi iyi biliyorum. Bu o kadar iğrenç bir his ki karşınızdaki kişinin gözünde madara oluyorsunuz resmen.
Haklı veya haksız olmanız farketmiyor genelde konuşturulmayınca, sürekli sesiniz kesilince, gittikçe üzerinize yüklenildikçe cereyan eden bir durum.
Bir anda gözlerim doluyor, boğazımda kocaman bir yumru oluşuyor, yanaklarım kızarıyor, bedenim soğuyor ellerim, çenem ve vücudumun belirli kısımları titremeye başlıyor. Kendimi ağlamamak için tuttukça daha çok ağlayasım geliyor yutkunmamaya ne kadar uğraşsam da başaramıyor ve hemencecik gözümden bir yaş süzülüveriyor.
O kadar komik o kadar itici bir durum ki yaşamayan gerçekten bilmez. O kadar aciz bir görünüme bürünüyorsunuz ki olaydan sonra hem söyleyemediklerinizden hem de ağlamanın verdiği sinirden daha da çok ağlıyorsunuz.
Ben bir insanla tartışırken o insanı bile kendimden çok düşünüyorum 10 tane laf söyleceksem içlerinden en az kırıcı olan 1 tanesini seçiyorum buna rağmen insanlar üzerime yüklendikçe salak salak ağlamaya başlıyorum, konuşamıyorum.
ayy o benim işte çok pis bir durumdur sinirlisin ve ağlıyorsun içinde bulunduğun durumu anlatamıyorsun haklı olduğun yerleri açıklayamıyorsun laf sokamıyorsun kötü bir durumdur.
sinirlenirsin kendini sıkarsın karşıdaki insana ağır konuşmayayım aman kırmayayım derken sinirden ağlarsın sonra neden ağladım diyip kendine kızarak daha çok ağlarsın.
benim ilkokul arkadaşımındır. nasıl rocky ringde dayak yedikten sonra kalkıp coşuyordu, arkadaş da ilkokulda kavga ederken kavga sırasında ağlamaya başlayınca coşuyordu. *
