bazen yapılamayandır. damarına basılsa bile olmuyor.
dün biriyle tartıştım, küfür işittim ama ağlamak yerine bağırıp kapıyı yumruklayarak çıkıp gittim. ağlamayı beceremiyor bazen insan.
Aslında sinir değil o üzüntü. Mesela biri sizi suçlamıstır, o suçun size yakıştırılmış olmasi sizi üzer. Veya sizi anlamamasi, düşünmemesi vs. Yoksa sinirden ağlanmaz yani. Hele suçu bastırmak için hiç değil.
%90; kişinin suçlu durumdayken, suç bastırmak için yaptığı eylemdir. birşeye üzülüp de ağlarsın tamam da sinirliyken ağlamak çaresizliğin göstergesidir...
Haksızlığa uğradığınızda ve yaptıklarınızın yok hükmünde değerlendirildiğini gördüğünüzde olur bu durum. Siz de kırıcı olursunuz o anda mutlaka ama sonrasında yuh be bu kadar da olmaz demek yerine geçen yaşlar süzülür işte, engel olamazsınız.
Eziklikle değil duygusal olmakla alakalı bi durum.
karşınızdakine ne gibi ciddi zararlar verebileceğinizi anladığınız anda zarar vermemek için kasılırsınız ve doğal olarak vücut fonksiyonları değişir ve istemsizce gözünüzden sıcak sıcak yaş akar.bu öz kontrolün mazoşist bir yöntemidir ve çoğu zaman işe yarar. işe yaramadığı zamanlar da olur.ki o zaman zaten olayın çoktan bokunu çıkarmış durumda olursunuz ve ayıldığınızda herşey çoktan boka sarmıştır. bırakın aksın gözünüzden yaş , başınızı belaya sokmaktan yahut karşı tarafı incitip de sonra ah vah etmekten yeğdir.
Yapmaktan nefret ettiğim ama her seferinde yaptığımdır. Bir türlü tutamıyorum kendimi o an ağzımdan ateşler saçarak kavga etmek kendimi savunmak istiyorum ama onun yerine salak gibi ağlıyorum.
Gerçekten nefret ettiğim his. Sinirden ağlıyorum daha sonra sinirlendiğim olaya üzüldüm sanıyorum. Üzülmesem ağlamazdım diyorum ki bunu da çok sonraları fark ettim.
haklıyken haksız duruma düşmenize sebebiyet vermektedir.
Bu başlık beni en kısa özetleyen başlık. Her sinirlendiğimde ağlıyorum. En nefret ettiğim özelliklerimden biri. Çok kötü bir durum haksızlığa uğradığımda falan başlarım ağlamaya. Sevmiyorum bu huyu.
