toplumda yaygın bir alışkanlıktır. herkese göre , anlattığı anda , en sinirli kendisidir. bir olay olmuştur ve kişi olaydaki haklılığını ispatlamak için kendisini karşı tarafa ifade etmiştir fakat karşı taraf laftan anlamamaktadır. olayı anlatan o an çok çok sinirlenmiştir. kodumu oturtur , az kalsın elinden bir kaza çıkacaktır. en sinirli o dur. ondan daha sinirlisi olamaz. örnek bazı konuşmalar;
- abi gittim adama anlatıyorum anlatıyorum anlamıyor. ben iyice sinirlendim tabi..
- ee sonra?
- sonra ne olacak? adama bi baktım.. adam anladı tabi sinirlendiğimi , süt dökmüş kedi gibi gavat. biraz daha üstelese , silleyi geçirecem suratına... kafamı bozdu yaa..
- hımmm.. haklısındır abi ne diyim.. ***
- geçen gittim bankaya. adam tuttu arkadan geldi önüme girdi. ''beyefendi sıraya geçin'' dedim. hiç oralı olmadı.
- hadi canım..
- vallaha bak. ben de tuttum kolundan , arkaya bi savurdum.. adam aynen kapak.. gittim dalacam adama.. ordakiler zor ayırdı, yoksaa...
- hak etmiş ama...
- ben sinirlenince çok pis olurum. adam tanımıyo tabi. yoksa yapabilir mi?
- yapamaz abi..
- o kadar...
