5-6 yaşlarımda falandım. hangi filmdi hatırlamıyorum ama bir çizgifilme gitmiştik annemle beraber. filmi izlerken insanların bir yere baktığını fark ettim. kafamı çevirdim. yansımaların yarattığı ışık altında bir kızla bir oğlan birbirlerine dolanmış, bir şeyler yapıyordu. o zamana kadar bir tek filmlerde görmüştük tabi, hatta görünce kafamızı çevirirdik ya da gözünü kapat derdi annelerimiz * tabi çok seneler sonra anladım neden bir çocuk filminde olduklarını. şok olmuştum resmen, travma yaratmış olabilir mi bu durum bende acaba? *
cok yiptir.
olmaz boyle saygisizlik.
sinemadan sgutuyorsunuz insani. ayip degil mi boyle ayip seyleri ulu orta yapmak?
gidin kendi kendinize ozel yapin.
kimse siize sahit olmak zorunda degil.
gercekten atilmalilar sinemadan.
Genelde tek başına gitmeyi tercih ettiğim sinemada Çevremdekiler çiftse ve erkeklerde birazdanyiyişcez bakışı varsa hep geriliyorum, utanıyorum.
Bana noluyosa.
kendimi açık fikirli olarak tanımlarım ama ben bu olaya sinir oluyorum yobaz mı dersiniz ne dersiniz bilmem. sinema ulan orası dingil ben film izlemeye gelmişim şap şup seslerinizi duymak zorunda mıyım? git evde ne yapıyorsan yap. herkese açık alanda sevişmek ne azgın tekeler.
