asosyaldir ve bu asosyalliğini 'ben tek başıma sinemaya gitmeyi çok seviyorum yeaaa' diyerek örtmeye çalışıyordur. aslında sinemaya bile gidecek doğru dürüst arkadaşı yoktur bu insanın. yazık la kimin çocuğuysa...
Sinemaya ortalama yılda bir kez giden, bunun için de parasını harcamayı sadece en iyi filmler için seçmiş olandır. Amacı yiyişmek veyahut romantizm değil, film izlemektir.
çıkışta da cornetto alıp önce büyüğünü mü yoksa hediyesini mi yesem diye düşünüp dertlenicek insadır.buram buram yalnızlık kokar.
bir de eve gidipte kimse online olmadığı halde msn durumunu meşgul yaparsa,en büyük acıların adamı olarak lanse edilebilir.
bir kereliğine o durum içinde bulunan biri olarak söyleyebilirim ki; insanı gereksiz bir hüzne sevkeden, dünyada tutunacak bir dalın kalmadığı hissine kapılmana neden olan benim için oldukça acı veren bir deneyimdir. aslında yalnızlığı da severim, o gün ne oldu bana bilmiyorum.
