sinemayı çağrıştıran patlamış mısırdır, patlamış mısırı çağrıştıran da sinemadır. bu ikili ayrılabilemez.
çatır çutur ses çıkma korkusunu en aza indirgemenin yollarından biri, en yüksek efektteki sahnelerde ağzı mısırla doldurmaktan geçer. *
kader anıdır bu an; zira yüksek efekt uzun mu sürecek, mısırı öğütebilecek miyim yoksa geviş mi getireceğim, sevgilim de anlamasın aman, kolam nerde hemen ağzım doluyken lüpleteyim, oooohhhhh. şeklinde kısa ve pratik sonuçlanması gereken bir süreçtir.
sinema da patlamis misir yerken duyulan korkudur. bazen araya patlamamislari da kacar ve filmin getirdigi heyecan ile hizli bir sekilde yemeye calisirsaniz patlamis misir yeme korkusu dis doktoru korkusuna dönüsebilir bir anda.
sinemada patlamış mısır yemek cesaret ister. kişiye her an boğazına kaçacakmış gibi bir his bırakır. sessiz ortamlarda oluşan bu korku ,ya boğazıma kaçar da öğürmem gerekirse diye düşünmekten ne yediğiniz mısırdan, ne de izlediğiniz filmden zevk almanıza sebep olur.
film aralarında daha çok çalışıp 1.dersi geçtikten bir süre sonra yine denenmelidir.
tırsmadan, çatır çutur yesen direkt kasa gidecek ama böyle çekingen, emmeli memmeli yemeye çalışınca göte yarıyor o mısır, göbeğe yarıyor..
ben söylemiş olayım!
